Τοποθέτηση της συλλογικότητας αγώνα
για την ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ της ανθρωπότητας
επί του προσχεδίου κοινής πολιτικής δήλωσης για τη μετωπική πολιτική συμπόρευση
Μετωπική Συμπόρευση αγώνα με προοπτική σήμερα ή παράδοση στο Μαύρο Μέτωπο;
Όσοι ήθελαν τις δυνάμεις της αντικαθεστωτικής αριστεράς περίκλειστες σ’ ένα μικρόκοσμο στο περιθώριο της κοινωνίας, μακρυά από τα διακυβεύματα στην κεντρική πολιτική σκηνή, μικροπαραταξιακά ιδιοτελείς και αφερέγγυες, ουσιαστικά αμέτοχες στις δραματικές εξελίξεις, μονίμως αδύναμες και ανίκανες για υπεύθυνο ρόλο στην τόσο κρίσιμη συγκυρία που δοκιμάζει το λαό μας, φαίνεται να διαψεύδονται. Ως αποτέλεσμα μιας εξαιρετικά μακροχρόνιας και επίπονης διαδικασίας, η ομάδα εργασίας που είχε ορισθεί από ευρεία σύσκεψη δυνάμεων και αγωνιστών (στα γραφεία της ΝΚΑ, Αθήνα 16.1.14), κατέληξε στη διατύπωση προσχεδίου κοινής πολιτικής δήλωσης για τη μετωπική πολιτική συμπόρευση “με στόχο το συντονισμό και τη συνεργασία στους ταξικούς, λαϊκούς αγώνες και τις πολιτικές μάχες”, προσβλέποντας “στη διαμόρφωση ενός κοινού προγράμματος ανατροπής της βάρβαρης επίθεσης που δέχεται ο εργαζόμενος λαός από τις δυνάμεις των δανειστών, του κεφαλαίου και της ΕΕ, στην εμβάθυνση και παραπέρα επεξεργασία του προγράμματος αυτού”.
Κατά τη γνώμη μας, το προσχέδιο αυτό, οφείλουμε να το αποτιμήσουμε στη βάση των καθηκόντων της συγκυρίας, και όχι εκλαμβάνοντάς το ως κείμενο που θα μπορούσε να βελτιώνεται και να αναδιατυπώνεται στο διηνεκές, μεταθέτοντας τη ζωτικής σημασίας μετωπική συμπόρευση στο απροσδιόριστο μέλλον.
Ως συλλογικότητα αγώνα για την ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ της ανθρωπότητας, χαιρετίζουμε την επεξεργασία και προώθηση αυτού του κειμένου, ως σημαντική θετική εξέλιξη μιας πολύ δύσκολης συλλογικής επεξεργασίας, διαλόγου και σύγκλισης θέσεων. Σε αυτή τη βάση, καλούμε όλες τις οργανώσεις, συλλογικότητες, δυνάμεις και αγωνιστές/-ίστριες που αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα της εποχής και της συγκυρίας (παρά τις τυχόν επιμέρους διαφωνίες), να εκφράσουν την κατ’ αρχήν συμφωνία τους με αυτή την κοινή πολιτική δήλωση, που αποτυπώνει το σημερινό κεκτημένο της συλλογικής επεξεργασίας του πλαισίου μετωπικής συμπόρευσης, ώστε να προχωρήσει απρόσκοπτα η επόμενη φάση έγκρισής της και συγκρότησης του ζωτικής σημασίας για την επιβίωση του λαού και του κινήματος Κοινωνικού και Πολιτικού Μετώπου.
Η κατ’ αρχήν έγκριση αυτής της κοινής πολιτικής δήλωσης, δεν αφορά τις λεπτομέρειες, αλλά την ίδια την καταγραφή πλέον του γεγονότος, ότι είναι εφικτή η τόσο επιτακτική ενωτική συμφωνία δυνάμεων και αγωνιστών, ότι είναι αποκρυσταλλωμένη πλέον σε ένα κατ’ αρχήν πλαίσιο αγώνα η δεδηλωμένη πολιτική βούληση υπέρβασης των επιμέρους στοχεύσεων και επιδιώξεων, η απόφαση και η δέσμευση για μετωπική συμπόρευση σε προγραμματική πλέον βάση.
Είναι ένα αρχικό κείμενο αναφοράς, αυτοπροσδιορισμού και κατ’ αρχήν ενδοσυνεννόησης εκείνων των δυνάμεων της Αριστεράς (ριζοσπαστικών, αντικαπιταλιστικών, αντιιμπεριαλιστικών, επαναστατικών και κομμουνιστικών) που θα αποτελέσουν την “κρίσιμη μάζα” για την ευρεία απεύθυνση προς την κοινωνία, για τη συγκρότηση ενός νικηφόρου κοινωνικού και πολιτικού μετώπου πνοής του λαού και όχι μικρών ομάδων και σχημάτων. Ενός μετώπου που επιτέλους θα αρχίσει να συντονίζει τον αγώνα των καταδικασμένων από το καθεστώς αποικιοποίησης “από κάτω” δίνοντας ελπίδα και προοπτική, εναντίον του μαύρου μετώπου των πιο αδίστακτων δυνάμεων κρατικής, διακρατικής και παρακρατικής επιβολής κοινωνικού πολέμου με όρους γενοκτονίας των “από επάνω”.
Το γεγονός της ιστορικής καθυστέρησης της συγκρότησης του μετώπου, η ίδια η επιτακτικότητα του μετώπου σε μια συγκυρία που ήδη ενδέχεται να είναι μη αναστρέψιμη, μας υποχρεώνει να υιοθετήσουμε το σκεπτικό, τη λογική του συγκεκριμένου κειμένου.
Ας γίνει σαφές πλέον: η Μετωπική Συμπόρευση δεν είναι υπόθεση μικρών ή μεγαλούτσικων επιτελείων και ιδιοτελών σκοπιμοτήτων. Είναι επιτακτική επιταγή ζωής ή θανάτου της πλειονότητας των εργαζομένων, του λαού και των υγειών δυνάμεων της αριστεράς. Χωρίς τη δυναμική ανατρεπτική παρέμβαση μιας μετωπικής συμπόρευσης αγώνα για τις ανάγκες άμεσης επιβίωσης του λαού, δεν μπορεί να υπάρξει αλλαγή στους συσχετισμούς δυνάμεων και δρομολόγηση επαναστατικών αλλαγών. Η παρέμβαση αυτή οφείλει να δείξει στο λαό ότι υπάρχει άλλος δρόμος για ζωή με αξιοπρέπεια, με προοπτική για τις επόμενες γενεές. Ο άλλος δρόμος της ελπίδας και της προοπτικής, δεν χάνεται σ’ ένα απροσδιόριστο «σοσιαλιστικό» μέλλον, δεν θα έλθει από «φωτισμένες» μειοψηφίες-«πρωτοπορίες», από αυτόκλητους σωτήρες, ούτε από «υπεύθυνους διαχειριστές και διαπραγματευτές», με το λαό στη γωνία, απλό θεατή και ψηφοφόρο… Δεν είναι ο δρόμος της μοιρολατρίας και της υποταγής. Είναι ο επαναστατικός δρόμος που ανοίγει ο ίδιος ο λαός, που αναβαθμίζει και συντονίζει τον αγώνα, φτιάχνοντας το δικό του Μέτωπο μάχης, τη δική του κοινωνική και πολιτική συμμαχία, για τη ζωή του, για το μέλλον των επόμενων γενεών.
Η “Επαναστατική Ενοποίηση” προσβλέπει με αισιοδοξία στη μετωπική συμπόρευση και θα συμβάλλει με όλες τις της δυνάμεις στη διαμόρφωση και ανάπτυξη του Μετώπου, στις επικείμενες σκληρές μάχες. Ωστόσο, θεωρεί καθήκον της να συμβάλλει και στη συνειδητοποίηση των δυσκολιών αυτού του εγχειρήματος, από την άποψη των αντικειμενικών και υποκειμενικών όρων της εποχής και της συγκυρίας, από την άποψη των διαθεσιμοτήτων, των δυνατοτήτων και των περιορισμών των διαθέσιμων δυνάμεων.
Η δρομολόγηση της μετωπικής συγκρότησης του αγώνα είναι ανέφικτη χωρίς την καταλυτική συμβολή εκείνων των κομμουνιστικών δυνάμεων, που συνδέουν με συνέπεια και συνέχεια κάθε βήμα με την ανάγκη κλιμάκωσης του αγώνα, με τη σοσιαλιστική προοπτική, που αντιλαμβάνονται τα καθήκοντα της εποχής και της συγκυρίας, ανταποκρινόμενες με σεμνότητα, ανιδιοτέλεια και αυταπάρνηση σε αυτά. Ωστόσο, οι δυνάμεις αυτές θα αυτοακυρώνονται όσο θέτουν ως προαπαιτούμενο για τη σύμπηξη του Μετώπου και την προώθηση των διεκδικήσεών του την κομμουνιστική προοπτική, εάν μετατρέπουν την τελευταία φορτική ρητορική, σε κραυγαλέα προμετωπίδα αριστερής, αντικαπιταλιστικής, σοσιαλιστικής, κομμουνιστικής κ.ο.κ. «καθαρότητας». Η κλιμάκωση του μετωπικού αγώνα με τη σειρά της, είναι αυτή που θα συμβάλλει οργανικά στην ωρίμανση των όρων για τον αντίστοιχο της εποχής κομμουνιστικό φορέα.
Ήδη το εγχείρημα αυτής της μετωπικής συμπόρευσης συγκεντρώνει και θα συγκεντρώσει όσο προωθείται τα πυρά καθεστωτικών δυνάμεων του βαθέως κράτους και παρακράτους. Προφανώς και το σύστημα δεν επιθυμεί να αρθρωθεί μετωπικός λόγος και νικηφόρο κίνημα, που θα συγκροτείται μετωπικά βάσει ενός εναλλακτικού προγράμματος κομβικών στόχων αποτροπής της καταστροφής, που θα συσπειρώσει την πλειοψηφία του λαού για να αποτινάξει το ζυγό του Ευρώ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Δ.Ν.Τ., να κατακτήσει διαγραφή του χρέους, των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων, λαϊκή κυριαρχία, εθνικό έλεγχο με σχεδιασμό βάσει των λαϊκών αναγκών στη νομισματική και οικονομική πολιτική, εθνικοποίηση των τραπεζών και των τομέων στρατηγικής σημασίας, αναδιανομή του εισοδήματος υπέρ των εργαζόμενων και ριζικό εκδημοκρατισμό όλης της κοινωνίας.
Οι δυνάμεις του καθεστώτος θα ήθελαν έναν όλο και πιο κατοικίδιο και υποτακτικό στις καθεστωτικές στρατηγικές επιλογές ΣΥΡΙΖΑ, ως αποκλειστικό ελεγχόμενο υποδοχέα και διαχειριστή της οργής και της αγανάκτησης του λαού. Οι δυνάμεις αυτές, με τους απανταχού πράκτορες, πρακτορίσκους και διαθέσιμους πρόθυμους, θα κάνουν τα πάντα για να αποτρέψουν αυτή την τόσο επικίνδυνη για το καθεστώς συμπόρευση, αξιοποιώντας νοσηρές τάσεις και συμπεριφορές εντός της αριστεράς.
Θα πασχίσουν, μέχρι την τελευταία στιγμή να υπονομεύσουν τη λήψη των τελικών αποφάσεων από τις εμπλεκόμενες στη μετωπική συμπόρευση οργανώσεις και συλλογικότητες. Θα ποντάρουν για τη διχαστική-διαλυτική τους παρέμβαση στα μικροκομματικά-μικροπαραταξιακά αντανακλαστικά και στα πιο ανελαστικά στερεότυπα, με την επίκληση δήθεν “αρχών”, “επαναστατικής καθαρότητας” και “διαχωριστικών κόκκινων γραμμών”, αναζητώντας έρεισμα σε αφελείς εντός διαφόρων οργανώσεων και δυνάμεων της αριστεράς.
Το τι ακριβώς θα πετύχουν, θα εξαρτηθεί από την αποφασιστικότητα και την ηθικοπολιτική τόλμη των οργανώσεων και των αγωνιστών/-τριών του υπό διαμόρφωση μετώπου. Μέτωπο δεν γίνεται με αναγκαστικές υπαναχωρήσεις, ιδιοτελείς υπολογισμούς σκοπιμότητας, βεβιασμένες συγκολλήσεις, ποσοτικές συναθροίσεις, χειραγωγικούς ηγεμονισμούς, τετελεσμένα, ψεύδη, απάτες, αμοιβαίες υπονομεύσεις και λαθροχειρίες, χωρίς ειλικρινή συστράτευση και αφοσίωση στην κοινή υπόθεση. Πιθανή συνεύρεση σε ένα “μέτωπο” με όρους “γάμου με το στανιό” είναι θνησιγενής. Εξ’ ίσου θνησιγενής θα είναι και η αντιμετώπιση του Μετώπου ως μιας επανέκδοσης πολιτικών σχημάτων του παρελθόντος, είτε ως πεδίου μεταφοράς παγιωμένων νοσηρών χειρισμών και μικροπολιτικής καπηλείας εκ μέρους τέτοιων σχημάτων. Η απαλλαγή του μετώπου από τις παραπάνω παθογένειες, συνδέεται με το θαρραλέο άνοιγμα και την εδραίωσή του στη λαϊκή βάση, με τη διευθέτηση της αυτοτέλειάς του, σε υποδειγματική δημοκρατική οργανωτική βάση.
Γι’ αυτό, οι δυνάμεις της μετωπικής συμπόρευσης οφείλουν να επιδείξουν και να αποδείξουν την αταλάντευτη προσήλωσή τους στους στόχους της κοινής δήλωσης, απορρίπτοντας προσχηματικές προτροπές για ένα νέο φαύλο κύκλο διαπραγματεύσεων από μηδενική βάση ή/και με νέα προαπαιτούμενα, που θα εκφύλιζε το όλο εγχείρημα, θα έπληττε ανεπανόρθωτα την αξιοπιστία τους και θα έσπειρε επιπλέον σύγχυση και απαισιοδοξία στο λαό. Χωρίς στέρεη μετωπική-κινηματική βάση τώρα, είναι καταδικασμένα σε χρεωκοπία τυχόν παίγνια καιροσκοπικών και τυχάρπαστων καθόδων σχημάτων “από τα επάνω” σε επικείμενες εκλογικές αναμετρήσεις.
Οι δυνάμεις που απεργάζονται υπονόμευση της μετωπικής συμπόρευσης και όσοι νομίζουν ότι μπορούν να εμπαίζουν το κίνημα και το λαό σε αυτή την τόσο κρίσιμη φάση με παίγνια καιροσκοπικής μικρόνοιας, παλινωδίες επί των συμφωνημένων και απάτες, ας το αντιληφθούν καλά: όσοι δυναμιτίσουν τη μετωπική συμπόρευση τώρα που έχει επιτευχθεί το πλαίσιό της και στα επόμενα βήματά της, θα ξεμπροστιαστούν ανελέητα, θα τεθούν ενώπιον των βαρύτατων ιστορικών ευθυνών τους, θα κληθούν να λογοδοτήσουν στο λαό.
Στις κρίσιμες καμπές της ιστορίας, αυτό που μετράει δεν είναι οι όποιες προθέσεις, αλλά το τι πραγματικά πρεσβεύει το κάθε διάβημα, η κάθε δράση, αδράνεια, παλινωδία ή ολιγωρία, από την άποψη των συμφερόντων που πρακτικά εξυπηρετεί.
Το διακύβευμα σήμερα είναι: τίμια Μετωπική Συμπόρευση αγώνα με προοπτική ή ατιμωτική υπαναχώρηση στο Μαύρο Μέτωπο, επαναστατική παρέμβαση νίκης ή διαλυτική παραίτηση-παράδοση άνευ όρων στο καθεστώς;
Τα παιχνίδια τελείωσαν. Όποιοι νομίζουν ότι θα εμπαίζουν το κίνημα ατιμωρητί, πλανώνται πλάνην οικτρά!
Σκοπός της συλλογικότητας για την Επαναστατική Ενοποίηση της ανθρωπότητας, είναι να συμβάλλει θεωρητικά, ιδεολογικά και πρακτικά στη διάγνωση και επίλυση κομβικών προβλημάτων της εποχής μας, υπό το πρίσμα της κομμουνιστικής προοπτικής, ώστε να συνεισφέρει με αταλάντευτη συνέπεια στη διαμόρφωση και ανάπτυξη του κοινωνικοπολιτικού μετώπου, στη βάση του μεταβατικού προγράμματος προς το σοσιαλισμό, καλλιεργώντας άλλου τύπου σχέσεις εντός του κινήματος, πέρα από τις άγονες αντιπαραθέσεις και περιχαρακώσεις, καταδεικνύοντας σημεία σύγκλισης μεταξύ των δυνάμεων ριζοσπαστικής και επαναστατικής αναφοράς, υπερβαίνοντας διαφοροποιήσεις δευτερεύουσας σημασίας, που καθηλώνουν, υπονομεύουν και αποδυναμώνουν το κίνημα.
Τα μέλη της συλλογικότητάς μας, δεσμεύονται να υπηρετούν ανιδιοτελώς, με όλες τους τις δυνάμεις την μετωπική συγκρότηση του αγώνα, μπολιάζοντάς την με την προοπτική επαναστατικής ενοποίησης της ανθρωπότητας.
Συλλογικότητα αγώνα για την ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ της ανθρωπότητας
15.2.2014