Εικόνες μαζικής κρατικής τρομοκρατίας, αντίστοιχες αυταρχικών καθεστώτων όπως της γείτονος Τουρκίας. Αυτόπτες μάρτυρες μαγνητοσκόπησαν με τα κινητά τους τηλέφωνα την απρόκλητη και βάναυση βία των αστυνομικών οργάνων σε αθώους και αμέριμνους πολίτες, σε οικογένειες με παιδιά και στη συνέχεια διακίνησαν αυτά τα υλικά στο διαδίκτυο.

Ποια ήταν η επίσημη αντίδραση της αστυνομίας; Σε ανακοίνωσή της αναφέρει μεταξύ άλλων «…Ομάδα ΔΙ.ΑΣ. μετέβη στην Πλατεία… προκειμένου να διενεργήσει ελέγχους… Κατά τη διάρκεια των ελέγχων η ομάδα των αστυνομικών δέχθηκε απρόκλητα επίθεση από ομάδα 30 περίπου ατόμων με αποτέλεσμα τον τραυματισμό δύο αστυνομικών. Στη συνέχεια οι αστυνομικές δυνάμεις που έσπευσαν στο σημείο προσήγαγαν 11 άτομα από την ομάδα που επιτέθηκε στους αστυνομικούς… Σχετικά με βίντεο που έχουν αναρτηθεί σε διάφορες ιστοσελίδες και εμφανίζουν αστυνομικούς να συμπλέκονται με πολίτες έχει διαταχθεί Διοικητική Έρευνα».

Όλοι γνωρίζουν πλέον ότι Διοικητική Έρευνα=συγκάλυψη. Όταν οι επίσημες αρχές, για να δικαιώσουν την αυθαιρεσία τους προβαίνουν σε θρασύτατη απάτη, μπορούν να αξιώνουν εμπιστοσύνη των πολιτών στους θεσμούς και στα πρόσωπα-όργανα που τους υπηρετούν; Θα ήταν αφελές να πιστεύει κανείς ότι τα όργανα έδρασαν χωρίς άνωθεν εντολές.

Τη σκυτάλη έλαβαν τα καλοπληρωμένα και πλήρως ελεγχόμενα από το καθεστώς κυρίαρχα Μέσα Μαζικής Χειραγώγησης, κρατικά και ιδιωτικά, αναμασώντας το περιεχόμενο της ανακοίνωσης-απάτης της αστυνομίας… Μόνο μετά τη δημόσια κατακραυγή από το διαδίκτυο άρχισαν να προβάλλουν δειλά και «την άλλη άποψη»… Άλλο ένα πλήγμα στο κύρος και την αξιοπιστία της δημοσιογραφίας, η οποία ως θεσμός όλο και πιο πολύ ταυτίζεται με τα επίσημα όργανα καταστολής και καταβαραθρώνεται.

Είναι η πρώτη φορά που η βάναυση βία του καθεστωτικού μηχανισμού καταστολής συνοδεύεται από χονδροειδή απάτη; Όχι βέβαια. Ωστόσο, σε αυτή την περίπτωση, έγινε πιο καταφανής η αστυνομική/κυβερνητική σκευωρία. Στις περισσότερες περιπτώσεις καταστολής εργαζομένων, απεργών, διαδηλωτών κλπ το ίδιο επαναλαμβανόμενο προπαγανδιστικό σχήμα έχει εδραιώσει μια λανθάνουσα αυταπάτη στο «φιλήσυχο» κοινό της «σιωπηράς πλειοψηφίας»: «για να πάνε εκεί οργανωμένα, κάπου θα φταίνε και αυτοί» ή «τι μας νοιάζει εμάς, αυτοί μπορεί να πήγαιναν γυρεύοντας»… Τώρα, αντικείμενο σαδιστικής μανίας των κατασταλτικών οργάνων έγιναν φιλήσυχοι περίοικοι, οικογένειες, που βγήκαν για περίπατο στη διπλανή πλατεία. Έγινε καταφανές ότι ο καθ’ ένας και η κάθε μία μπορεί να βρεθεί ανά πάσα στιγμή με βαριές σωματικές βλάβες και στο κρατητήριο.

Η πολιτική εξουσία ασκείται πάντα μέσω ενός συνδυασμού ήπιων και βίαιων χειρισμών, συναίνεσης και καταστολής. Η υπέρμετρη, κλιμακούμενη και συστηματική προσφυγή ενός καθεστώτος στην καταστολή δε συνιστά εκδήλωση δύναμης, ισχύος, αλλά, τουναντίον: ανασφάλειας, αδυναμίας, όλο και πιο σημαντικής απώλειας εμπιστοσύνης, στήριξης, συναίνεσης ή και ανοχής. Η υπερδιόγκωση του κρατικού μονοπωλίου της βίας συνιστά άδικη δράση, η οποία συνεπιφέρει οπωσδήποτε αντίδραση για το δίκιο του λαού.

Δημήτρης Πατέλης

Αναπληρωτής καθηγητής Φιλοσοφίας Πολυτεχνείου Κρήτης