Βάσει εκθέσεων του ΟΗΕ, οι πλέον επικερδείς «επιχειρηματικές δραστηριότητες» είναι η εμπορία ναρκωτικών, όπλων και ανθρώπων. Αυτό οφείλουν να το λάβουν σοβαρά υπόψιν όσοι/-ες θεωρούν την «ελεύθερη αγορά» «κορωνίδα του πολιτισμού». Η ανεξέλεγκτη λειτουργία της αγοράς, ωθεί στα ως άνω θανατηφόρα πεδία της μέγιστης κερδοφορίας/κερδοσκοπίας: τοξικοεξάρτηση, βιομηχανία συμβατικών ή μη μέσων πολεμικής εξόντωσης και δουλεμπόριο δια πάσαν χρήση (εμπορία οργάνων, εκπόρνευση κ.λπ.).
Είναι άραγε τα μέλη της κοινωνίας αμέτοχα και αθώα σε ό,τι αφορά αυτή την εγκληματική «επιχειρηματική δραστηριότητα»; Ας σταθούμε σε έναν από τους προαναφερθέντες κλάδους που απασχολεί σφόδρα την επικαιρότητα. Πρέπει επιτέλους να καταστεί σαφές ότι:
1. Η όποια χρήση «σεξουαλικών υπηρεσιών» δε συνιστά «αξιοπρεπή κανονικότητα», «δικαίωμα του ευυπόληπτου πελάτη-καταναλωτή» (ο οποίος κατά τα αγοραία ήθη «έχει πάντα δίκιο»), αλλά ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΟ ΒΙΑΣΜΟ, δηλ. ΑΠΟΤΡΟΠΑΙΟ ΕΓΚΛΗΜΑ, αναβίωση της δουλείας (βίαιη χρήση του σώματος ανθρωπίνου όντος ως σκεύους/εργαλείου στο πλαίσιο επίσημου γάμου ή εκτός αυτού), ΕΙΔΕΧΘΗ ΕΚΔΟΧΗ ΑΠΑΝΘΡΩΠΗΣ ΒΙΑΣ, ΠΡΟΣΒΟΛΗΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ, ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ και ΤΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ. Δεν έχει την παραμικρή σχέση με τη μισθωτή εργασία (ψυχοσωματική δραστηριότητα ορισμένης χρονικής διάρκειας της εργασιακής δύναμης του μη κατόχου μέσων παραγωγής στην παραγωγή).
2.Εν προκειμένω, συστηματική απειλή ή και χρήση βίας συνιστούν ενέργειες «στρατολόγησης, μεταφοράς, μετακίνησης, εγκατάστασης (στέγασης, μέριμνας για τη συνέχιση της παραμονής) ή παραλαβής προσώπων, μέσω της απειλής ή της χρήσης βίας ή άλλων μορφών εξαναγκασμού, της απαγωγής, του δόλου, της εξαπάτησης, της κατάχρησης της δύναμης, της κατάχρησης μιας ευάλωτης ή τρωτής θέσης, της προσφοράς ή της αποδοχής οικονομικού ή άλλου οφέλους για την επίτευξη της σύμφωνης γνώμης ενός προσώπου, το οποίο ασκεί έλεγχο ή εξουσία επί άλλου προσώπου για το σκοπό της …σεξουαλικής εκμετάλλευσης, εξαναγκαστική εργασία ή παροχή υπηρεσιών, διαμόρφωση συνθηκών δουλείας (δεσμευτικής παροχής υπηρεσιών) ή λήψη σωματικών οργάνων»(άρ.3 Πρωτοκόλλου για την Παράνομη Διακίνηση Προσώπων).
3. Η εκάστοτε μορφή διαμεσολάβησης του πειθαναγκασμού/χειραγώγησης για την επιβολή του εξανδραποδισμού στο αντικείμενο της εκμετάλλευσης (χρήση όπλου, ωμής βίας, εγκλεισμού, εκβιασμού, πείνας, χρήματος κ.λπ.) είναι το δευτερεύον και επουσιώδες στοιχείο έναντι του ουσιώδους εγκλήματος κατά της γυναίκας, της μητρότητας, του παιδιού κ.ο.κ., δηλ. κατά της ανθρωπότητας. Η ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ ΔΕΝ ΑΘΩΩΝΕΙ ΤΟΝ ΕΜΠΛΕΚΟΜΕΝΟ, ΔΕΝ ΑΝΑΙΡΕΙ ΤΗΝ ΩΜΗ ΠΡΑΞΗ ΒΙΑΣ και ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗΣ, δεδομένου ότι (ακόμα και εάν μικρό μέρος του καταλήγει στο θύμα/αντικείμενο εκμετάλλευσης) τροφοδοτεί δια της κερδοφορίας έναν αδυσώπητο φονικό μηχανισμό.
4. Ο/η «επαγγελματίας» προαγωγός – «προστάτης» κ.λπ., ο κάθε εμπλεκόμενος σε αυτή την «επιχειρηματική δραστηριότητα» ηθικός ή φυσικός αυτουργός (συγγενικό ή «φιλικό» πρόσωπο, ένστολος κρατικός «λειτουργός» κ.ο.κ.) είναι εκ των πραγμάτων κατά συρροήν επικίνδυνος εγκληματίας και οιονεί δολοφόνος.
5. Οι διακινούμενες στο πλαίσιο του μεταμοντέρνου νεοφιλελεύθερου δικαιωματισμού αθλιότητες περί «κανονικότητας» της «σεξουαλικής εργασίας ή σεξεργασίας» ως δήθεν «ελεύθερης άσκησης του επαγγέλματος του σεξ (“εκδιδόμενα με αμοιβή πρόσωπα”)» εγγράφονται πλήρως στον καθεστωτικό (κρατικό, παρακρατικό και διακρατικό) μηχανισμό ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΙ ΘΕΣΜΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΩΣΗΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΜΑΖΙΚΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ, μαζί με την υπερπροβολή της εκπόρνευσης από τα ΜΜΕ.
6. Η επιτηδευμένα επιχειρούμενη «διάκριση ανάμεσα στην σεξεργασία (sex wοrking) και την εμπορία ανθρώπων (trafficking), με μοναδική διαφορά την δήθεν «αυτόβουλη και ελεύθερη» ενάσκηση κάποιου «επαγγέλματος μεταξύ άλλων εργασιακών επιλογών» στο πλαίσιο της «αυτοδιάθεσης του σώματος», της «κατασκευής ταυτοτήτων», ή ακόμα και της άσκησης «λειτουργήματος», στερείται παντελώς ορθολογικής τεκμηρίωσης και συνιστά αφέλεια ή/και δόλια απάτη.
Δημήτρης Πατέλης
Αν. καθηγητής Φιλοσοφίας Πολυτεχνείου Κρήτης