Του Γιώργου Σαράντη
Και να που η διαλεκτική αντίληψη περί μη γραμμικής κοινωνικής εξέλιξης, μερικές φορές δηλώνει την παρουσία της εκεί που δεν το περιμένεις. Το τελευταίο διάστημα, στην Τιφλίδα της Γεωργίας ξεσπούν όλο και πιο βίαιες, ενορχηστρωμένες ταραχές ενάντια στη νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας, η οποία λοιδορείται από τα δυτικά καθεστωτικά μέσα ως «φιλορωσική» για το λόγο και μόνο ότι αρνείται την άνευ όρων υποταγή της στον ευρωατλαντικό επιθετικό άξονα και επιδιώκει πορεία εξομάλυνσης των διακρατικών σχέσεων με τη Ρωσία.
Για τη συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινής γνώμης (και της εγχώριας «αριστεράς») οι πολιτικές εξελίξεις στη γεωγραφικά και πολιτισμικά κοντινή αυτή χώρα, είναι παντελώς αδιάφορες. Σύμφωνα με την καλλιεργημένη επί δεκαετίες νεοελληνική, αμερικανόδουλη νοοτροπία, το κράτος αυτό του «πρώην ανατολικού μπλοκ» είναι πηγή προέλευσης μοναχά οικιακών βοηθών και οργανωμένου εγκλήματος και φυσικά «βαθιά καθυστερημένο» σε σύγκριση με ένα αυτοαποκαλούμενο «ισότιμο ευρωπαϊκό μέλος», το οποίο όμως από την πλευρά του έχει αποποιηθεί θεσμικά και με πλήθος δεσμευτικών νομικών συμβάσεων κάθε ψήγμα και υπόνοια άσκησης εθνικής κυριαρχίας εντός της επικράτειάς του στο διηνεκές.
Προβλέψιμη προσέγγιση, καταγράφεται, και το αμέσως επόμενο δευτερόλεπτο καταλήγει εκεί όπου ανήκει, στον ευρύχωρο κουβά της ιστορικής ανυποληψίας και του μηδενικού γεωπολιτικού αποτυπώματος. Ο καθένας είναι οι επιλογές του την ώρα της κρίσεως και να που η πραγματική, η (αλλού) πολυτραγουδισμένη αντίσταση εμφανίζεται εκεί όπου μέχρι πρότινος η ευρωατλαντική μηχανή του πολέμου «αλώνιζε» και «ένιωθε σαν στο σπίτι της».
Η γεωργιανή κυβέρνηση, για τους δικούς της λόγους (εθνικούς, ιδεολογικούς, φόβου από την ουκρανική κατάληξη, δευτερεύουσα σημασία έχει) όχι μόνο αντιστέκεται στην αποικιοποίηση της χώρας σύμφωνα με το ουκρανικό «υπόδειγμα» αλλά ανταπαντά διακόπτοντας τις εθνικές διαπραγματεύσεις περί ένταξης στην ΕΕ. Μένει να φανεί η αντοχή και η αποφασιστικότητα ενάντια στην ολομέτωπη επίθεση που τώρα εξαπολύει ο ιστορικά πιο επικίνδυνος και αδίστακτος βραχίονας του εχθρού, η εσωτερική Πέμπτη φάλαγγα των καθοδηγούμενων και χρηματοδοτούμενων από τις χιλιάδες ξένες ΜΚΟ, «διαδηλωτών» που σε άπταιστα… αγγλικά, γραπτώς και προφορικώς, βρίσκουν φιλόξενο βήμα, προβολή και θαλπωρή στα ξένα (και ελληνικά φυσικά) καθεστωτικά μίντια, με τα τελευταία να «φρίττουν» με το μέγεθος της «ύβρεως» που διαπράττει η «φιλορωσική-ακροδεξιά-παράνομη-κι-ας-ψηφίστηκε» κυβέρνηση που επιμένει να αγνοεί τη Γαλλίδα υπήκοο «ΠτΔ» και τον πολύχρωμο συρφετό «μενουμευρώπηδων» που περνούν σταδιακά από τις «ειρηνικές διαμαρτυρίες» σε πιο ωμές τακτικές μάχης.
Ο χρόνος θα δείξει μιας και τίθεται και εδώ πλέον υπαρξιακό ζήτημα για τη χώρα και τον πληθυσμό της ο οποίος απειλείται ευθέως από ένα εξαγορασμένο αλλά αριθμητικά υπολογίσιμο τμήμα του.
