του Γιώργου Σαράντη
Πως πρέπει να είναι ένας «καθωσπρέπει» επετειακός, επινίκιος εορτασμός ώστε να λάβει την απαραίτητη «πιστοποίηση συμβατότητας» με το σύγχρονο κυρίαρχο πνεύμα των δυτικών μας αρχών και αξιών;
Καταρχάς οφείλει άτιμα να τιμά αυτό που προτιμά. Κλίνει ας πούμε συντριπτικά η προτίμηση των φιλελεύθερών μας θεσμών προς τους επίδοξους, σβαστικοφόρους «νικητές» που (ανάθεμά τους τους ανίκανους) τελικά ηττήθηκαν και τα τίναξαν «παλικαρίσια» σε ένα σκοτεινό μπούνκερ κάτω απ’ τη γη; Εδώ ακριβώς χρειάζεται μια «διόρθωση», ένα υπαγορευόμενο «δεν ήταν αυτό που νομίζεις», απευθυνόμενο κατά κύριο λόγο στις νέες και στις πολύ νέες γενιές, αυτές που ωρίμασαν ανοίγοντας το στόμα μονάχα για να πιούν γάλα και να θαυμάσουν τα χολυγουντιανά αμέρικαν τανκς που απελευθερώνουν τους πάντες και τα πάντα, συντρίβοντας και γελοιοποιώντας την ίδια στιγμή εκείνο το «βάρβαρο δίποδο υποείδος» που μιλά κάτι ακατανόητα σλάβικα και διαρκώς μεθοκοπάει πίνοντας βότκα.
Καλό είναι όμως να περαστεί και το μήνυμα της «ανωτερότητας», του «Ευγενούς και του Ωραίου», της αρετής αυτής που μόνο ο ανωτερ(άρι)ος Homo διαθέτει και απολαμβάνει: Πρέπει να όλοι να μάθουν πως η ζηλευτή η δυτική μας η ράτσα απεχθάνεται τα «στεγανά», ότι μέσα σ’ αυτή μπορούν να χωρέσουν ακόμα και «παρακατιανοί», αρκεί να «σουλουπωθούν» λίγο ιδεολογικά, να εξοικειωθούν με τις ευρωπαϊκές μας αξίες και τον «ευρωπαϊκό τρόπο ζωής», να νιώθουν άνετα με τη χρήση του λατινικού αλφαβήτου, ιδίως όταν γράφουν δυο S συνεχόμενα, τα οποία φυσικά και δεν είναι αυτό που νομίζεις κακόπιστε υμνητή του ολοκληρωτισμού! Είναι προφανές ότι συμβολίζουν την τρίαινα-οικόσημο της πατρίδας ή ένα πιρούνι που με αυτό θα «φάμε» κάθε εχθρό που ονειρεύεται την παλινόστηση «παρωχημένων» αντιλήψεων και πανανθρώπινων, διεθνιστικών φαντασιακών τα οποία τόσο τοξικά επιδρούν στην ελεύθερη ανάπτυξη και άνθιση της ιερής Αγοράς μας!
«Γιορτή» λοιπόν για να γιορτάσουμε «δυτικά» και «σωστά» κάτι για το οποίο κατά βάθος πενθούμε. «Γιορτή» και «Ημέρα» βαθιά και ειλικρινώς και εξομολογητικώς αποφράδα, που σαν να μην έφταναν όλες οι συμφορές οι παλιές, έλαχε στα χρόνια μας να σφυρίζει η λέξη «επανάληψη» σαν ενοχλητική εμβοή στο «πρωτοκοσμικό» μας αφτί. Και είναι γνωστό πως οι εμβοές δεν θεραπεύονται, μόνο χειροτερεύουν.
Ας τις πούμε λοιπόν μεταξύ μας με το κανονικό όνομά τους, να γλιτώσουμε βρε αδερφέ τις περιττές διατυπώσεις. Άλλωστε, μεταξύ ναζισταραίων ειλικρίνεια όπως λέει και το γνωμικό. Μαζώξεις μοιρολογούντων κληρονόμων, που ζητούν παρηγοριά και αναγνώριση στα κλωνοποιημένα ναζιστικά αποβράσματα που παράγει αφειδώς και με αποκλειστική πατέντα το ευρωατλαντικό εργαστήριο επεξεργασίας και επαναξιοποίησης ιστορικών και κοινωνικών αποβλήτων. «Εορτασμοί» υπό τον βηματισμό των σύγχρονων, cool αλλά εξαιρετικά βραχύβιων και με συντομότατη ημερομηνία λήξεως SS και με τους πραγματικούς απελευθερωτές ποινικοποιημένους και ανεπιθύμητους.
Ας απολαύσουν το ιστορικό αυτό «Δελφινάριο» οι παρακμιακοί ευρωατλαντιστές και οι «αριστεροί» καθωσπρέπει ιπποκόμοι τους.
Η πραγματική Εορτή δεν ξεκίνησε ακόμα. Όταν σημάνει η ώρα της, όλοι θα καταλάβουν. Τα προεόρτια όμως βρίσκονται ήδη σε πλήρη εξέλιξη, εκεί όπου γράφεται η πραγματική Ιστορία: στο πεδίο της μάχης.