Την 13η Ιουνίου 2025 γίναμε μάρτυρες μιας ακόμα απρόκλητης επίθεσης του σιωνιστικού μορφώματος εναντίον της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν. Είχε προηγηθεί ο βομβαρδισμός του Ιρανικού προξενείου στη Δαμασκό τον Απρίλιο του 2024 και η περιορισμένη απάντηση του Ιράν, ο θάνατος του προέδρου του Ιράν Ebrahim Raisi και μελών της κυβέρνησης στην μυστηριώδη πτώση του ελικοπτέρου τους τον Μάιο, η δολοφονία του πολιτικού ηγέτη της Χαμάς Ismail Haniyeh τον Ιούλιο στην Τεχεράνη την οποία ακολούθησαν επίσης περιορισμένης κλίμακας απαντήσεις και ανταπαντήσεις από το Ιράν και το Ισραήλ αντίστοιχα.
Στις 13 Ιουνίου, το σιωνιστικό μόρφωμα εξαπέλυσε επίθεση προφασιζόμενο τον κίνδυνο που εγκυμονεί το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν,1 σε μια χυδαία επανάληψη των θεατρινισμών του Colin Powell και της ηγεσίας των ΗΠΑ το Φεβρουάριο του 2003 για να δικαιολογήσουν την επίθεσή τους εναντίον του Ιράκ με την κατοχή «όπλων μαζικής καταστροφής». Το Ιράν φημολογείται πως κοντεύει να εμπλουτίσει ουράνιο για πυρηνικά όπλα από τον καιρό αμέσως μετά την Ιρανική επανάσταση, το 1979, δηλαδή τα τελευταία 46 χρόνια…
Η επιχείρηση ήταν περίπλοκη και βαθιά συντονισμένη. Το τμήμα της εντός της επικράτειας του Ιράν περιλάμβανε πολύμηνες αναγνωριστικές επιχειρήσεις, τοποθέτηση εκατοντάδων επιθετικών drones που παρέμειναν απαρατήρητα κρυμμένα σε πολιτικά οχήματα, υπονόμευση με εκρηκτικά στόχων από πράκτορες του εχθρού εντός του Ιράν, απενεργοποίηση εκ των έσω βασικών στοιχείων του συστήματος αναγνώρισης στόχων της Ιρανικής αεράμυνας, καθώς και τακτικές αποπροσανατολισμού των ιρανικών δυνάμεων, προκαλώντας τη συγκέντρωση Ιρανών στρατιωτικών ηγετών σε προκαθορισμένα σημεία τα οποία στη συνέχεια χτυπήθηκαν.
Ταυτόχρονα, μεγάλος αριθμός ισραηλινών αεροσκαφών πραγματοποίησε βομβαρδισμούς των εγκαταστάσεων εμπλουτισμού ουρανίου του Ιράν Natanz και Fordow, καθώς και πολλών άλλων στόχων όπως στρατιωτικές βάσεις, αποθήκες βαλλιστικών πυραύλων και συστοιχίες ραντάρ. Χτυπήθηκαν επίσης κέντρα επιστημονικής έρευνας και στοχοποιήθηκαν ατομικά πυρηνικοί φυσικοί και άλλοι επιστήμονες και στρατιωτικοί ηγέτες ακόμα και στα σπίτια τους, με αποτέλεσμα τη δολοφονία των οικογενειών τους καθώς και μεγάλου αριθμού αμάχων.
Είναι προφανές πως επιχειρήσεις τέτοιας κλίμακας δεν πραγματοποιούνται αυτόνομα από ένα μόνο κράτος, αλλά είναι αποτέλεσμα συντονισμού του ιμπεριαλιστικού άξονα και των οργάνων του όπως το σιωνιστικό μόρφωμα του Ισραήλ, για να κάμψουν κάθε αντίσταση στις αντιιμπεριαλιστικές δυνάμεις όπως είναι το Ιράν. Η εμπειρία της κατάλυσης της κυβέρνησης Άσαντ από τις ισλαμοφασιστικές δυνάμεις με τη βοήθεια Τουρκίας και Ισραήλ, αλλά και της πρόσφατης Ουκρανικής επιχείρησης εντός της Ρωσικής Ομοσπονδίας που έπληξε στρατηγικά αεροσκάφη, δηλαδή το ένα σκέλος εκ των τριών πυρηνικών δυνάμεων αποτροπής, αξιοποιήθηκε στο έπακρο για την ενίσχυση του πλήγματος κατά του Ιράν.
Η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν δεν έμεινε άπραγη. Την ίδια μέρα, καθώς και την 14η Ιουνίου, αφού προκάλεσε παρεμβολές στα συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης της αεράμυνας του Ισραήλ, επιτέθηκε με μεγάλο αριθμό drones και βαλλιστικών πυραύλων χτυπώντας στόχους στο Τελ Αβίβ, την Ιερουσαλήμ και τη Χάιφα. Χτυπήθηκαν οικονομικά και στρατιωτικά κέντρα, θέσεις αεράμυνας, το ινστιτούτο έρευνας Weizmann -θέση κλειδί για τα εξοπλιστικά προγράμματα του Ισραήλ- καθώς και διυλιστήρια πετρελαίου και ενεργειακές υποδομές. Επιθέσεις με drones και βαλλιστικούς πυραύλους έγιναν σε συντονισμό με το Ιράν και από τις ένοπλες δυνάμεις της Υεμένης, με το Ισραήλ να παραδέχεται ότι χτυπήθηκαν στρατηγικές εγκαταστάσεις.
Στη συνέχεια της σύρραξης και καθώς χάνεται το στοιχείο του αιφνιδιασμού που είχε το Ισραήλ στην αρχή της επίθεσής του, ο πόλεμος τείνει προς μια κατεύθυνση πολέμου φθοράς. Το Κανάλι 3 του Ιράν αναφέρει πως εξετάζεται το ενδεχόμενο Ιράν και Υεμένη να αποκλείσουν τα Στενά του Ορμούζ που συνδέουν τον Περσικό κόλπο με τον Ινδικό Ωκεανό και τα Στενά Bad al–Mandeb, τα οποία οδηγούν από τον Ινδικό Ωκεανό στην Ερυθρά Θάλασσα και το Κανάλι του Σουέζ. Ο αποκλεισμός αυτός μπορεί να παραλύσει το ένα τρίτο όλων των μεταφορών πετρελαίου και φυσικού αερίου, ασκώντας επιπλέον πίεση στις εφοδιαστικές αλυσίδες των χωρών της Δύσης.
Ταυτόχρονα, στις εκστρατείες καθαγιασμού της ισραηλινής επιθετικότητας στα media, βλέπουμε το Ιράν να παρουσιάζεται ως επιθετικό τρομοκρατικό καθεστώς που αποτελεί υπαρξιακή απειλή για το Ισραήλ με την ενίσχυση των δυνάμεων του «Άξονα της Αντίστασης» σε Λίβανο και Υεμένη που παρουσιάζονται στη δύση ως «τρομοκρατικές δυνάμεις», αλλά και με το πυρηνικό πρόγραμμα, το οποίο παρουσιάζεται ως κύριος λόγος ενίσχυσης των κυρώσεων εναντίων του.
Στο εσωτερικό της χώρας, η κυβέρνηση του Ιράν παρουσιάζεται σαν μια απολυταρχική θεοκρατία που καταπιέζει τους πολίτες της και ειδικά τις γυναίκες. Έτσι, τα τελευταία χρόνια πραγματοποιούνται επιχειρήσεις αποσταθεροποίησης της κυβέρνησης του Ιράν οι οποίες εκμεταλλεύονται την οργή του ιρανικού λαού για τις δυσχερείς οικονομικές συνθήκες που οφείλονται στις βαριές κυρώσεις στις οποίες έχει υποβληθεί η χώρα, έτσι ώστε να προκαλέσουν αναταραχές με χρήση οπλισμένων προβοκατόρων που δολοφονούσαν κρατικούς αξιωματούχους αλλά και μέσω της δημιουργίας προκλήσεων που αφορούν τα λεγόμενα «ανθρώπινα δικαιώματα», τα δικαιώματα των γυναικών κ.λπ., οι οποίες αξιοποιούνται κατά το δέον από τα δυτικά media για να δώσουν μια εικόνα ενός παρωχημένου κυβερνητικού μοντέλου και ενός καθυστερημένου και θρησκόληπτου λαού. Έτσι επιχειρείται η διαμόρφωση της συναίνεσης της κοινής γνώμης στη δύση και αλλού, για έναν επιθετικό πόλεμο κατά του Ιράν.
Αυτή η διαστρεβλωμένη εικόνα που μεταδίδεται από τα δυτικά και ισραηλινά media έχει αποδυναμωθεί αρκετά το τελευταίο διάστημα λόγω της εντεινόμενης γενοκτονικής επιθετικότητας του σιωνιστικού μορφώματος εναντίον του παλαιστινιακού λαού, την αντίσταση του οποίου συνδράμει το Ιράν, αλλά και με την πρόσφατη απρόκλητη επίθεση του Ισραήλ εναντίον του Ιράν, η οποία έχει δώσει το έναυσμα σε μεγάλο αριθμό Ιρανών πολιτών να μιλήσουν για τις συνθήκες ζωής τους και να υπερασπιστούν τη χώρα τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Ο Γ’ΠΠ είναι μια αναμέτρηση των δυνάμεων του επιτιθέμενου ιμπεριαλιστικού άξονα με τις δυνάμεις του σοσιαλισμού και του αντιιμπεριαλισμού. Βλέπουμε λοιπόν πως τα όργανα της ΕΕ και του ΝΑΤΟ κλιμακώνουν την επιθετικότητα του ιμπεριαλιστικού άξονα με το πρόσχημα του «αγώνα κατά των αυταρχικών και ολοκληρωτικών καθεστώτων και ιδεολογιών» όπως του Ιράν, ανάγοντας μονοσήμαντα τον εχθρό στις δυνάμεις του αντιιμπεριαλισμού, του πρώιμου σοσιαλισμού και του παγκόσμιου προοδευτικού και κομμουνιστικού κινήματος. Την ίδια στιγμή, παρουσιάζουν ως «υπόδειγμα δημοκρατίας και προσήλωσης στις κοινές αξίες» τα εγκληματικά όργανά τους, δυνάμεις κρούσης του άξονα, που διαπράττουν γενοκτονίες: το σιωνιστικό καθεστώς του Ισραήλ, το ναζιστικό καθεστώς-μαριονέτα της Ουκρανίας, τα καθεστώτα των «δημοκρατιών» της Βαλτικής (όπου ισχύει θεσμικά το απαρτχάιντ, η ιδιότητα του «μη πολίτη» για τον ρωσικό («ρωσόφωνο») πληθυσμό), τα καθεστώτα της Ταϊβάν και της Ν. Κορέας, κ.ο.κ.
Όταν ο άξονας στοχοποιεί τους «ασθενείς κρίκους» αυτού του πόλου, απαιτείται τουλάχιστον η καθιέρωση και διακήρυξη διμερών και πολυμερών όρων συλλογικής ασφαλείας, δεσμευτικών για όλες τις χώρες, αρχής γενομένης από την στοιχειώδη θέση: τυχόν επίθεση σε μία από τις χώρες του πόλου της αντίστασης, θα σημαίνει άμεση στρατιωτική συνδρομή της άλλης, των άλλων. Το παράδειγμα σχετικών παρόμοιων συμμαχικών υποχρεώσεων μεταξύ Λ.Δ. Κίνας και Λ.Δ. Κορέας και μεταξύ ΡΟ και Λ.Δ. Κορέας, μπορεί να λειτουργήσει ως υπόδειγμα γενίκευσης τέτοιων αποτρεπτικών συμμαχικών σχέσεων συλλογικής ασφαλείας. Το επιχείρημα που παρουσιάζει την ίδια την ύπαρξη τέτοιου συστήματος συμμαχίας-συλλογικής ασφαλείας ως πρόκληση για μεγαλύτερη επιθετικότητα του άξονα δεν ευσταθεί. Δεν συνάδει καν με το γεγονός ότι σε εμπόλεμες συνθήκες είναι προτιμότερο ο θρασύς εχθρός να σε φοβάται παρά να μη σε σέβεται.
Σε αυτή την κατεύθυνση, ο υπουργός άμυνας του Πακιστάν Khawaja Asif προέτρεψε τις μουσουλμανικές χώρες να υιοθετήσουν μια ενιαία στρατηγική για την αντιμετώπιση του Ισραήλ, προειδοποιώντας ότι η αποτυχία να δράσουν συλλογικά θα τις αφήσει ευάλωτες, καθώς εξέφρασε την πλήρη διπλωματική υποστήριξή του προς το Ιράν σε ομιλία του στην Εθνοσυνέλευση μετά τις ισραηλινές επιθέσεις.
Είναι πλέον εμφανές πως δεν αρκεί η απλή άρνηση, η απόρριψη της κυριαρχίας του ιμπεριαλιστικού άξονα. Δεν αρκεί πλέον ο γενικός και αόριστος, ο αφηρημένος αντιιμπεριαλισμός, που εκ των πραγμάτων εκχωρεί την στρατηγική πρωτοβουλία των κινήσεων στον εχθρό. Απαιτείται συνειδητή επιστημονική θεμελίωση και διατύπωση της θετικής προοπτικής, της εναλλακτικής στρατηγικής και τακτικής του πόλου του σοσιαλισμού και του αντιιμπεριαλισμού.
Ο βασικός στόχος των αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων στο πλαίσιο του Γ’ΠΠ είναι η νίκη των δυνάμεων του σοσιαλισμού και του αντιιμπεριαλισμού και η συντριβή των δυνάμεων του επιτιθέμενου άξονα ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ σε όλα τα πεδία της αναμέτρησης. Οι υφιστάμενες δυνατότητες μαζικού αφανισμού κάθε μορφής ζωής στον πλανήτη συνηγορούν υπέρ των πλέον μακάβριων προβλέψεων. Τα πάντα θα εξαρτηθούν από τον συσχετισμό δυνάμεων, με το παγκόσμιο αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο που προωθεί η Παγκόσμια Αντιιμπεριαλιστική Πλατφόρμα να γίνεται ο καθοριστικός παράγοντας για την ίδια την επιβίωση και την επαναστατική προοπτική της ανθρωπότητας.
Όποιος σήμερα δεν συντάσσεται με τις δυνάμεις του αντιιμπεριαλισμού και του σοσιαλισμού, με την Παλαιστίνη, την Υεμένη, το Ιράν, την Κούβα, τη Βενεζουέλα, τη Ρωσική Ομοσπονδία, τη Λ.Δ. Κορέας, τη Λ.Δ. Κίνας, τις χώρες του Σαχέλ, δεν είναι ουδέτερος. Συντάσσεται με την πλευρά του ιμπεριαλισμού. Στο πλαίσιο του Γ’ Παγκόσμιου Πολέμου που εξαπολύει ο ιμπεριαλισμός, είμαστε μονοσήμαντα με τον αντίπαλο πόλο, όποιες επιμέρους ενστάσεις κι αν έχουμε, όσο ετερογενής και ασυνεπής αν είναι, όσο κι αν θα θέλαμε να είχε άλλα χαρακτηριστικά.
Νίκη στα όπλα του Ιράν, της Υεμένης και της παλαιστινιακής αντίστασης!
Νίκη στις αντιιμπεριαλιστικές και σοσιαλιστικές δυνάμεις!
Ήττα στον ιμπεριαλιστικό άξονα και τα όργανά του!
Λευτεριά στην Παλαιστίνη!
1 Σε αντίθεση με το Ισραήλ, το οποίο διαθέτει άγνωστου μεγέθους πυρηνικό οπλοστάσιο, το Ιράν συνεργαζόταν πλήρως με τη Διεθνή Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας. Στις 15 Ιουνίου, το Υπουργείο Εξωτερικών του Ιράν ανακοίνωσε πως διακόπτει την ανταλλαγή πληροφοριών με την IAEA, καθώς η συνεργασία αυτή αξιοποιήθηκε από τη δύση για την συλλογή πληροφοριών για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν αλλά και για να δικαιολογήσει την απροκάλυπτη επίθεση εναντίον του.