Ιδρυτική Διακήρυξη
Συλλογικότητα αγώνα για την ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ
Οι πιο επιθετικές δυνάμεις του διεθνούς κεφαλαίου, για να μπορέσουν να ξεπεράσουν την πρωτοφανή δομική κρίση του συστήματος που ξέσπασε το 2008, βάλθηκαν να συντρίψουν τον εργαζόμενο λαό. Οι λαοί της περιφέρειας της Ε.Ε. και ιδιαίτερα ο λαός της χώρας μας, του αδύναμου κρίκου της Ευρωζώνης, υφίστανται από τα διακρατικά όργανα του χρηματοπιστωτικού άξονα –Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ.- έναν αδυσώπητο κοινωνικό πόλεμο, οι δημογραφικές επιπτώσεις του οποίου γίνονται όλο και πιο δραματικές. Οι ξένοι και οι ντόπιοι δυνάστες και οι συνεργάτες τους, έστησαν το δικό τους Μαύρο Μέτωπο και μάχονται πάση θυσία να παρουσιάσουν τη λιτότητα-γενοκτονία, την προκαταβολική αφαίμαξη των επόμενων γενεών με όρους αποικίας χρέους, το Ευρώ και αυτή την «Ευρωπαϊκή προοπτική» ως το μόνο δρόμο, ως τη «μόνη βιώσιμη εθνική στρατηγική»! Η στρατηγική τους, σημαίνει ακόμα πιο αδίστακτη επιτήρηση και ταπείνωση, ακόμα πιο μειωμένη λαϊκή κυριαρχία, εξόντωση της νέας γενιάς, μετανάστευση, τρομακτική αύξηση της ανεργίας, τεράστιες απώλειες σε μισθούς και συντάξεις, κατάργηση δικαιωμάτων και κατακτήσεων δεκαετιών, κατασχέσεις σπιτιών, παράδοση του περιβάλλοντος και του δημόσιου πλούτου στις ορέξεις των «επενδυτών». Η ραγδαία επιδείνωση των όρων ζωής συνοδεύεται με αυταρχικό παροξυσμό και εκφασισμό σε επίπεδο διακρατικής επιβολής, κράτους και παρακράτους, ώστε το καθεστώς να προλάβει και να αποτρέψει κάθε εναλλακτική πορεία και κυρίως, την επαναστατική προοπτική που πλησιάζει ως αποτέλεσμα της γενικευμένης κρίσης.
Η τρόικα, η Ε.Ε, το Δ.Ν.Τ. και το πολιτικό προσωπικό (ότι απέμεινε διαθέσιμο από τα καθεστωτικά κόμματα και μορφώματα, από ανακυκλούμενα-ανασυσκευαζόμενα παλαιοκοματικά υλικά και από τους εκάστοτε πρόθυμους υποτακτικούς και διαχειριστές της εξουσίας) αυτού του καθεστώτος, τα εργολαβικά ΜΜΕ, προσπαθούν να πείσουν ότι η πολιτική που εφαρμόζουν είναι μονόδρομος και πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος έξω από το Ευρώ, έξω από τη χρηματοπιστωτική φυλακή λαών που λέγεται Ε.Ε., τα θανατερά μνημόνια και τις εξοντωτικές αποικιοκρατικές δανειακές συμβάσεις δίχως τέλος!
Και όμως! Υπάρχει άλλος δρόμος για ζωή με αξιοπρέπεια, με προοπτική για τις επόμενες γενεές. Ο άλλος δρόμος της ελπίδας και της προοπτικής, δεν χάνεται σ’ ένα απροσδιόριστο «σοσιαλιστικό» μέλλον, δεν θα έλθει από «φωτισμένες» μειοψηφίες-«πρωτοπορίες», από αυτόκλητους σωτήρες, ούτε από «υπεύθυνους διαχειριστές και διαπραγματευτές», με το λαό στη γωνία, απλό θεατή και ψηφοφόρο… Δεν είναι ο δρόμος της μοιρολατρίας και της υποταγής. Είναι ο επαναστατικός δρόμος που ανοίγει ο ίδιος ο λαός, που αναβαθμίζει και συντονίζει τον αγώνα, φτιάχνοντας το δικό του Μέτωπο μάχης, τη δική του κοινωνική και πολιτική συμμαχία, για τη ζωή του, για το μέλλον των επόμενων γενεών. Ο αγώνας αυτός συγκροτείται μετωπικά βάσει ενός εναλλακτικού προγράμματος κομβικών στόχων αποτροπής της καταστροφής, που θα συσπειρώσει την πλειοψηφία του λαού για να αποτινάξει το ζυγό του Ευρώ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Δ.Ν.Τ., να κατακτήσει διαγραφή του χρέους, των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων, λαϊκή κυριαρχία, εθνικό έλεγχο με σχεδιασμό βάσει των λαϊκών αναγκών στη νομισματική και οικονομική πολιτική, εθνικοποίηση των τραπεζών και των τομέων στρατηγικής σημασίας, αναδιανομή του εισοδήματος υπέρ των εργαζόμενων και ριζικό εκδημοκρατισμό όλης της κοινωνίας. Αυτή η εναλλακτική προοπτική σωτηρίας του λαού δεν συνιστά στροφή σε έναν πρωτόγονο εθνικό απομονωτισμό, αλλά τουναντίον ανάπτυξη διεθνούς συντονισμού του αγώνα και διεθνούς οικονομικής συνεργασίας σε ισότιμη βάση, -ιδιαίτερα με χώρες που βρίσκονται σε αντίστοιχο επίπεδο- και με την αξιοποίηση των παγκόσμιων αντιθέσεων.
Με το νικηφόρο διεθνιστικό αγώνα του, ο λαός θα ανοίγει το δρόμο για έναν άλλο τρόπο και τύπο κοινωνικής και οικονομικής οργάνωσης υπέρ των εργαζομένων του χεριού και του πνεύματος, με προοπτική το σοσιαλισμό και την κομμουνιστική ενοποίηση της ανθρωπότητας.
Η πορεία με συνέπεια στο νικηφόρο δρόμο του μετωπικού αγώνα δεν είναι δεδομένη. Ο δρόμος αυτός προϋποθέτει: 1. τη δημιουργική ανάπτυξη – διαλεκτική άρση των κατακτήσεων της επαναστατικής θεωρίας, έτσι που οι άνθρωποι να μπορούν να περιγράφουν, να εξηγούν επιστημονικά την ιστορία και την κοινωνία της εποχής μας και να προβλέπουν προς τα που οφείλει να βαδίσει η ανθρωπότητα, αν δεν θέλει να αυτοκαταστραφεί στην περιδίνηση των κρίσεων, των αδιεξόδων και των πολέμων της κεφαλαιοκρατικής βαρβαρότητας. 2. την κριτική αποτίμηση της πορείας των πρώιμων σοσιαλιστικών επαναστάσεων του 20ου αι., η ήττα των οποίων δεν σήμανε το «τέλος της ιστορίας», τον αιώνιο θρίαμβο της κεφαλαιοκρατικής εκμετάλλευσης και καταπίεσης, αλλά μόλις έναν πρώτο ιστορικό κύκλο, μιαν εποχή του πραγματικού επαναστατικού κινήματος. 3. τη διάγνωση των ανειρήνευτων αντιθέσεων, των ιστορικών ορίων, των καταστροφικών αδιεξόδων, αλλά και των δημιουργικών δυνάμεων χειραφέτησης της εργασίας που φέρνει στο προσκήνιο το σύγχρονο κεφαλαιοκρατικό σύστημα της ιμπεριαλιστικής παγκοσμιοποίησης με την ανισομερή του ανάπτυξη και 4. τον όλο και πιο άρτιο και σαφή θετικό προσδιορισμό ενός άλλου τύπου ανάπτυξης, της επαναστατικής ενοποίησης της ανθρωπότητας, της κομμουνιστικής προοπτικής, που θα την καθαρίσει από το στίγμα και τα συμπλέγματα της πρώτης ήττας, και θα την αναβαθμίσει εκ νέου σε ζωτικής σημασίας ιδεώδες για τη νεολαία και την ανθρωπότητα. Οι νέες στρατιές της όλο και πιο κοινωνικοποιούμενης δημιουργικής εργασίας, από κοινού με αυτές της εκτελεστικού τύπου εργασίας, εξοπλισμένες με αντίστοιχη της εποχής γνώση, συνείδηση, πολιτισμό και οργάνωση, θα φέρουν σε πέρας τα πολυσύνθετα καθήκοντα των επικείμενων νικηφόρων αγώνων για τις πρώιμες, ώριμες και ύστερες σοσιαλιστικές επαναστάσεις, για την ενοποίηση της ανθρωπότητας.
Στις μέρες μας είναι επιτακτική ανάγκη η αναβάθμιση της μετωπικής συγκρότησης του αγώνα με καταλυτική συμβολή εκείνων των κομμουνιστικών δυνάμεων, που συνδέουν με συνέπεια και συνέχεια κάθε βήμα με την ανάγκη κλιμάκωσης του αγώνα, με τη σοσιαλιστική προοπτική, που αντιλαμβάνονται τα καθήκοντα της εποχής και της συγκυρίας, ανταποκρινόμενες με σεμνότητα, ανιδιοτέλεια και αυταπάρνηση σε αυτά. Ωστόσο, οι δυνάμεις αυτές θα αυτοακυρώνονταν εάν έθεταν ως προαπαιτούμενο για τη σύμπηξη του Μετώπου και την προώθηση των διεκδικήσεών του την κομμουνιστική προοπτική, εάν μετέτρεπαν την τελευταία σε κραυγαλέα προμετωπίδα αριστερής, αντικαπιταλιστικής, σοσιαλιστικής, κομμουνιστικής κ.ο.κ. «καθαρότητας». Η κλιμάκωση του μετωπικού αγώνα με τη σειρά της, είναι αυτή που θα συμβάλλει οργανικά στην ωρίμανση των όρων για τον αντίστοιχο της εποχής κομμουνιστικό φορέα. Ακριβώς επειδή η εποχή και η συγκυρία απαιτούν την συνειδητοποίηση των παραπάνω, την αυτοκριτική ενός κύκλου του κινήματος που κλείνει ανεπιστρεπτί και την αφετηρία της διαλεκτικής του άρσης, της σταδιακής αναβάθμισής του σε αντίστοιχο της εποχής κοινωνικό, πολιτικό και πολιτισμικό υποκείμενο, αποφασίζουμε να συγκροτήσουμε μια συλλογικότητα (όχι κόμμα) μεταβατικού χαρακτήρα, που θα συμβάλλει στο συντονισμό, στην οργάνωση και στην προώθηση αναγκαίων καταλυτικών πολιτικών και ιδεολογικών παρεμβάσεων στη συγκυρία.
Σκοπός της συλλογικότητας για την Επαναστατική Ενοποίηση της ανθρωπότητας, είναι να συμβάλλει θεωρητικά, ιδεολογικά και πρακτικά στη διάγνωση και επίλυση κομβικών προβλημάτων της εποχής μας, υπό το πρίσμα της κομμουνιστικής προοπτικής, ώστε να συνεισφέρει με αταλάντευτη συνέπεια στη διαμόρφωση και ανάπτυξη του κοινωνικοπολιτικού μετώπου, στη βάση του μεταβατικού προγράμματος προς το σοσιαλισμό, καλλιεργώντας άλλου τύπου σχέσεις εντός του κινήματος, πέρα από τις άγονες αντιπαραθέσεις και περιχαρακώσεις, καταδεικνύοντας σημεία σύγκλισης μεταξύ των δυνάμεων ριζοσπαστικής και επαναστατικής αναφοράς, υπερβαίνοντας διαφοροποιήσεις δευτερεύουσας σημασίας, που καθηλώνουν, υπονομεύουν και αποδυναμώνουν το κίνημα.
Τα μέλη της συλλογικότητάς μας, δεσμεύονται να υπηρετούν ανιδιοτελώς, με όλες τους τις δυνάμεις την προοπτική επαναστατικής ενοποίησης της ανθρωπότητας.