1η Μάη 2023: Τιμούμε τους νεκρούς της τάξης μας, αγωνιζόμενοι για την απελευθέρωση της ανθρωπότητας από την ταξική καταπίεση.
Σήμερα, 137 χρόνια από την Πρωτομαγιά του 1886, με την ανθρωπότητα να βιώνει τον 3ο εν εξελίξει παγκόσμιο πόλεμο, τα προτάγματα των εξεγερμένων του Σικάγο αποτελούν ακόμα ζητούμενο. Το οκτάωρο που ουσιαστικά δεν υπάρχει στους περισσότερους εργασιακούς χώρους, έχει καταργηθεί στη χώρα μας και επισήμως με τον νόμο Χατζηδάκη. Αποτελεί αυτονόητο γεγονός να υπάρχουν εργαζόμενοι που δουλεύουν 5-6 μήνες τον χρόνο χωρίς ρεπό στη λεγόμενη βαριά βιομηχανία της χώρας μας, το κάτεργο του τουρισμού και τον υπόλοιπο χρόνο να είναι άνεργοι. Και όταν οι ζωές των εργαζομένων και των παιδιών τους αυξάνουν το λειτουργικό κόστος των επιχειρήσεων δεν έχουν αξία όπως αποκαλύφθηκε με το έγκλημα στα Τέμπη.
Με την αστική τάξη της χώρας γιουσουφάκι του ευρωαντλαντικού ιμπεριαλισμού η Ελλάδα συμμετέχει στο μακέλεμα λαών και καθίσταται στόχος αντιποίνων. Η αποχώρηση της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ και η ήττα του είναι προϋπόθεση για την ασφάλεια του λαού μας και όλων των λαών της υφηλίου. Εντός της ΕΕ και του ΝΑΤΟ δεν μπορεί να υπάρξει προοπτική για ανάκαμψη του εργατικού κινήματος.
Ο καπιταλισμός σήμερα, πέρα από τα εργασιακά δικαιώματα, καταστρέφει τη δημιουργικότητα του ανθρώπου, του αποστερεί τη μόρφωση, τη φροντίδα της υγείας του, την πρόσβαση στην καλλιτεχνική δημιουργία και ψυχαγωγία και εν γένει τις κατακτήσεις του ανθρώπινου πολιτισμού. Τραγική απόδειξη αυτών των γεγονότων αποτελεί η μείωση του μέσου προσδόκιμου ζωής όπως και η μείωση του πληθυσμού της χώρας μας κατά περισσότερο από ένα εκατομμύριο, με σημαντικό μερίδιο σε αυτό τη μετανάστευσης εκατοντάδων χιλιάδων νέων ανθρώπων. Αυτά τα κομβικά στατιστικά στοιχεία περνούν σχεδόν απαρατήρητα από τους περισσότερους πολιτικούς φορείς.
Κεκτημένα δεκαετιών που κατακτήθηκαν με αγώνες και αίμα ισοπεδώνονται στο βωμό του κέρδους και των ιδιωτικοποιήσεων, στο πλαίσιο μιας όλο και εντεινόμενης ταξικής πάλης, που παίρνει πολλές μορφές, «ειρηνικές» (κοινωνικός, οικονομικός, δημογραφικός πόλεμος) και εμπόλεμες.
Οι κινητοποιήσεις με αφορμή το έγκλημα των Τεμπών, η μεγαλειώδης απεργία της 8ης Μάρτη με συνολικά 2,5 εκατομμύρια στους δρόμους σε όλη τη χώρα, επιβεβαιώνουν ότι ο λαός και η νεολαία, παρά την ωμή βία του καθεστώτος, αντιστέκεται και αγωνίζεται.
Η ιδιοτέλεια και ο ανταγωνισμός δεν είναι το μέλλον της κοινωνίας μας, αλλά η συντροφικότητα και η δημιουργική της εξίψωση. Θα φροντίσουμε εμείς γι’ αυτό βαδίζοντας στο δρόμο των απεργών του Σικάγο, της Θεσσαλονίκης του ‘36, των 200 της Καισαριανής και όλων των αγωνιστών που πάλεψαν για τη χειραφέτηση των καταπιεσμένων.
Ενώνουμε τη φωνή μας με εκείνη των απανταχού εργατών σε κάθε ήπειρο.
ΖΗΤΩ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ
Συλλογικότητα Αγώνα για την Επαναστατική Ενοποίηση της Ανθρωπότητας