Σχετικά με την δολοφονία του φιλάθλου της ΑΕΚ Μιχάλη Κατσουρή από φασίστες
Η οργανωμένη επίθεση φασιστών στην Νέα Φιλαδέλφεια δεν ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό οπαδικής βίας, αλλά ένα ακόμα επεισόδιο στον εκφασισμό των κοινωνιών που προωθεί όλο και πιο έντονα το κεφάλαιο.
Ο κατακερματισμός της Ενωμένης Γιουγκοσλαβίας έλαβε χώρα μέσω της ανάδειξης βίαιων εθνικιστικών κινημάτων στα Βαλκάνια. Ο σχηματισμός του κράτους της Κροατίας είχε ως βάση το μίσος για οτιδήποτε αλλοεθνές, ιδιαίτερα αν αυτό θεωρούνταν φιλοσερβικό, ένα μίσος που διαχύθηκε σε όλους τους οργανωμένους φορείς εκπροσώπησης. Ένας τέτοιος άτυπος φορέας είναι και οι σύνδεσμοι οπαδών. Αυτοί, μέσω της συστηματικής προαγωγής της φυσικής βίας, της αντίληψης ότι δυνατός είναι εκείνος που εξευτελίζει τον αντίπαλο και του ιστορικού συγκρούσεων μεταξύ οπαδών, αναδεικνύουν συχνά κτηνώδη όντα και ορδές που ζουν για τη βία έναντι «αλλόθρησκων».
Από την έναρξη του εμφυλίου πολέμου στην Ουκρανία το 2014, καλλιεργήθηκε συστηματικά η επαφή χούλιγκαν των ευρωπαϊκών κρατών με τον παρακρατικό βραχίονα του Ουκρανικού καθεστώτος. Ο βραχίονας αυτός ξεκίνησε ως παρακρατικός, αλλά πλέον έχει γίνει θεσμικός και είναι ο ισχυρότερος εντός του κράτους της Ουκρανίας. Μέσω των πόρων σε ανθρώπους, υλικά και νατοϊκό χρήμα που διαθέτει, παίρνει ως μαγιά τα πλέον αποκτηνωμένα μέλη αυτών των συνδέσμων και τα μετατρέπει σε υλικό ξεχειλισμένο με κτηνώδη ένστικτα, έτοιμο για δολοφονικές πράξεις.
Μία τέτοια αποτροπιαστική ορδή ήταν που αποφάσισε να έρθει στην Ελλάδα, να προσανατολιστεί για το πεδίο μάχης από τοπικά κουτσαβάκια, που συμμετείχαν και αυτά στην επίθεση και να εκπληρώσει το δολοφονικό της έργο με την ανοχή της ελληνικής αστυνομίας.
Ο ρόλος της τελευταίας, δεν είναι απλά αυτός του ανίκανου. Παρά τη συνεχή της ενημέρωση για την κάθοδο ταγμάτων εφόδου, έδειξε χαρακτηριστική αδιαφορία. Αδιαφορία που πηγάζει αφενός από την ιδεολογική συγγένεια μέρους της αστυνομίας με τα τέτοιου τύπου τάγματα εφόδου, αφετέρου από την έμφυτη στον αστυνομικό οργανισμό δυνατότητα να ιεραρχεί τους κινδύνους, ανάλογα με το πόσο επικίνδυνοι είναι για το κεφάλαιο.
Αποτέλεσμα: ένας άνθρωπος σφαγμένος, μερικοί ακόμα στο νοσοκομείο να δίνουν μάχη για να μπορέσουν να συνεχίσουν τη ζωή τους και μια κοινωνία να δέχεται γροθιές σαν σάκος του μποξ, πότε από επιθέσεις ταγμάτων, πότε από επιθέσεις στο φυσικό περιβάλλον, πότε από επιθέσεις σε εργασιακά δικαιώματα…
Όλοι γνωρίζουμε πως λειτουργούν οι χουλιγκανικοί στρατοί. Η προώθηση σχέσεων μεταξύ πόλων που είναι τα μαντρόσκυλα του συστήματος και που το λουρί τους χαλαρώνει ή σφίγγει κατά το δοκούν, είναι γεγονός. Χρέος των κομμουνιστών είναι να αντιληφθούν την ουσία κάτω από την επιφάνεια, να οργανώσουν την αυτοάμυνά τους και να προωθήσουν τις εγχώριες και διεθνείς σχέσεις τους σε βαθμό τέτοιο που θα τους επιτρέψει να πάρουν την πρωτοβουλία των κινήσεων.
ΥΓ.: Το κείμενο επιχειρεί να εξηγήσει εν συντομία το τι συνέβη παρακολουθώντας την κύρια ροή γεγονότων. Έτσι δεν μένει χώρος για αναφορά σε διακρίσεις μεταξύ χωρών και μεταξύ συνδέσμων οπαδών ή των μελών τους.
