«Η Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση της Ρωσίας στην Ουκρανία – Βασικές έννοιες, ορισμοί, επιχειρήματα και εκτιμήσεις» – Σύντομη βιβλιοκρισία-βιβλιοπαρουσίαση
του Γιώργου Σαράντη
Πρόσφατα, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Ταξιδευτής», το βιβλίο με τίτλο «Η Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση της Ρωσίας στην Ουκρανία – Βασικές έννοιες, ορισμοί, επιχειρήματα και εκτιμήσεις». Πρόκειται για μία έκδοση η οποία σύμφωνα με την περιγραφή που τη συνοδεύει, προορίζεται για διανομή στις στρατιωτικές μονάδες της Ρωσίας και της Λευκορωσίας, καθώς και σε μέλη των πολιτικο-στρατιωτικών διοικήσεων των απελευθερωμένων, πρώην ουκρανικών εδαφών. Το αρχικό κείμενο είναι στη ρωσική γλώσσα και η μετάφρασή του στα ισπανικά έγινε από το ίδρυμα Fidel Castro της Ρωσίας. Στα ελληνικά η μετάφραση είναι του Βαγγέλη Γονατά και η επιμέλεια του Κώστα Παπαδόπουλου. Αναμφίβολα πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα έκδοση στο ελληνικό εκδοτικό γίγνεσθαι, ιδιαίτερα αν αναλογιστεί κανείς τον ολοκληρωτικό εξοβελισμό και τη φίμωση που έχει επιβληθεί σε κάθε άποψη που δεν ευθυγραμμίζεται με το επίσημο ευρωατλαντικό αφήγημα περί «ρωσικής επιθετικότητας» και «απρόκλητης εισβολής» σε μια «κυρίαρχη» γειτονική χώρα-«όαση ευρωπαϊκών αρχών κι αξιών». Η πρωτοφανής θεσμική απαγόρευση πρόσβασης σε ρωσικές πηγές και μέσα ενημέρωσης, κάνει ακόμη πιο αναγκαίες τέτοιες πρωτοβουλίες ανάδειξης πρωτογενών πηγών της άλλης πλευράς, προκειμένου να αποκαθίσταται έστω και σε ελάχιστο βαθμό το εντελώς καταρρακωμένο «κύρος» του δυτικού «φιλελεύθερου», πολυδιαφημισμένου «υποδείγματος».
Μελετώντας το κείμενο, σε γενικές γραμμές διαπιστώνει κανείς ότι αυτό κινείται εντός των πλαισίων του διαγγέλματος του Ρώσου Προέδρου Βλ. Πούτιν της 21ης Φεβρουαρίου του ’22, ελάχιστα πριν την έναρξη της ρωσικής Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης. Η αρχή γίνεται με την ιστορική αναδρομή της δημιουργίας της Ουκρανίας ως κράτους, στις αρχές του 20 αι. με στόχο την αποδυνάμωση της ρωσικής αυτοκρατορίας. Καίριο σημείο αποτελεί η αναφορά στην περίοδο των Μπολσεβίκων, κατά την οποία η Ουκρανία αποκτά κρατική υπόσταση και είναι εδώ ακριβώς όπου ξεκινούν οι «αναταράξεις». Η αναφορά στην περίοδο αυτή γίνεται περιγραφικά μεν, εμφανώς επικριτικά δε. Η αίσθηση που εισπράττει ο αναγνώστης είναι ότι τότε ουσιαστικά ξεκίνησαν τα «παρατράγουδα». Είναι εμφανέστατη εδώ η «δυσανεξία» που τρέφει το σύγχρονο αστικό καθεστώς της Ρωσικής Ομοσπονδίας, προς κάθε ιστορική αναφορά και σύγκριση με το Σοβιετικό Σοσιαλιστικό Κράτος. Η προσπάθεια να δοθεί αποκλειστική έμφαση σε ένα αφήγημα «πανρωσικού-αυτοκρατορικού μεγαλείου» είναι κάτι παραπάνω από ορατή ενώ η σοβιετική περίοδος με ότι αυτή περιλαμβάνει, υπονοείται ως «ιστορική ανακολουθία».
Η ρωσική κυβερνώσα ελίτ, εδώ εκτίθεται ανεπανόρθωτα, προσπαθώντας άτσαλα να «παραμερίσει» την ανεκτίμητη συμβολή του σοσιαλισμού και των κληροδοτημάτων του, επί των οποίων βασίζεται ακόμη και σήμερα η ρωσική στρατιωτική ισχύς και εν πολλοίς και η κοινωνική συνοχή του αχανούς αυτού πολυεθνικού κράτους.
Η σαθρότητα του αφηγήματος αυτού κορυφώνεται με τη διατύπωση εντελώς φαιδρών «επιχειρημάτων» που πραγματικά προκαλούν πολλά ερωτηματικά σχετικά με το βαθμό σοβαρότητας και κατάρτισης, τόσο αυτών που τα συντάσσουν όσο και εκείνων που αποφασίζουν να τα διανείμουν στο προσωπικό των μαχόμενων επί του πεδίου, ενόπλων δυνάμεων! Χαρακτηριστικότερη όλων, η θέση ότι με την Ειδική Στρατιωτική Επιχείρησή της, η Ρωσία απέτρεψε έναν γενικευμένο πόλεμο με τη Δύση σε ευρωπαϊκό έδαφος και «διέσωσε» τις ευρωπαϊκές χώρες από έναν δυνητικό πυρηνικό όλεθρο!
Πόσο άραγε διαφέρει το αφήγημα αυτό από το αντίστοιχο ουκρανικό το οποίο διατυμπανίζει ότι η σημερινή Ουκρανία «πολεμά για την Ευρώπη και υπερασπίζεται τις ευρωπαϊκές αξίες»; Τι αποκομίζει μέσα του ο Ρώσος στρατιώτης που πολεμά, που τραυματίζεται ή σκοτώνεται, τι μήνυμα εκπέμπεται προς τους κατοίκους των ρωσικών πόλεων που βομβαρδίζονται ανηλεώς, όταν διαβάζουν ότι όλο αυτό ουσιαστικά γίνεται για να «προστατευθεί» η «καλή κι αθώα» Ευρώπη (ΕΕ) και οι χώρες της που «δεν βρίσκονται σε πόλεμο με τη Ρωσία» αλλά στέλνουν αφειδώς όπλα, κεφάλαια, μισθοφόρους κ.λπ. υπέρ του ουκρανικού καθεστώτος; Για την Ευρώπη είναι που «ματώνει» η Ρωσία και ο λαός της;
Πραγματικά αδιανόητα «επιχειρήματα» τα οποία αντανακλούν τις διαρκείς αμφιταλαντεύσεις και την αγωνιώδη προσπάθεια του παρασιτικού αστικού ρωσικού κατεστημένου να «μη φτάσει στα άκρα», να μην αφυπνίσει δηλαδή (έστω και σε περίοδο υπαρξιακής του απειλής) τα λαϊκά αυτά αντανακλαστικά που θα πυροδοτήσουν τη διαδικασία για τον πραγματικό αντιφασιστικό αγώνα για ελευθερία και ανεξαρτησία ταυτόχρονα με τον μόνο ουσιαστικό κοινωνικό μετασχηματισμό, ο οποίος δεν είναι άλλος από την ολοκληρωτική συντριβή του κεφαλαιοκρατικού καθεστώτος και την (επαν)οικοδόμηση της σοσιαλιστικής κοινωνίας πάνω σε σύγχρονες βάσεις, με την αμέριστη συνδρομή των κληροδοτημάτων του πρώιμου σοσιαλισμού.
H σφαιρική πληροφόρηση είναι πάντα καλοδεχούμενη και αναγκαία. Το ζητούμενο είναι να αναλύεται μεθοδολογικά, νηφάλια και επιστημονικά ώστε να αποκωδικοποιούνται τόσο τα φανερά, όσο και τα λιγότερο εμφανή μηνύματα που αυτή φέρει εντός της δομής της.