O αιφνίδιος θάνατος του Γ.Γ. του Συριακού Κομμουνιστικού Κόμματος σ. Αμμάρ Μπαγκντάς, το βράδυ της 12ης Ιουλίου 2025 στην Αθήνα, επιβεβαίωσε με τον πιο τραγικό τρόπο την κλιμάκωση της ραγδαίας επιθετικότητας του άξονα ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ σε όλα τα θέατρα επιχειρήσεων του Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου (Γ’ΠΠ). Στη Συρία, που ματώνει από την επιθετικότητα του άξονα και των μίσθαρνων οργάνων του από το 2011, έχει επιβληθεί από τον Νοέμβριο του 2024 ένα καθεστώς ισλαμοφασιστών τρομοκρατών, δημιούργημα του άξονα ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, καθοδηγούμενο ευθέως από τα καθεστώτα Τουρκίας και Ισραήλ. Το καθεστώς αυτό διαπράττει συστηματικά θηριωδίες κατά αμάχων «αντίπαλης» της τζιχαντιστικής ομολογίας – θρησκεύματος, και κατά πολιτικών αντιφρονούντων (κυρίως κατά των κομμουνιστών).
Το ρατσιστικό σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ, ως όργανο του άξονα στη Δυτική Ασία, κλιμακώνει τη γενοκτονία – εθνοκάθαρση στην Παλαιστίνη, συνεχίζει τις επιθέσεις στο Λίβανο και την επέκταση των κατεχομένων εδαφών στην υπό τις «νέες αρχές» Συρία, για να εξαπολύσει νέες επιθέσεις στο Ιράν και στην Υεμένη, με την απόλυτη στήριξη ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ.
Με τον έλεγχο της Συρίας από τους Τζιχαντιστές στα τέλη του 2024 ξεκίνησε εκστρατεία διώξεων και σφαγών πολιτικών αντιπάλων, εθνοτικών και θρησκευτικών μειονοτήτων. Έτσι “ο σύντροφος Μπαγκντάς μπήκε στο στόχαστρο των Τζιχαντιστών και μαζί με την οικογένεια του βρέθηκαν στην Αθήνα στο πλαίσιο των υψηλών σχέσεων διεθνιστικής αλληλεγγύης που διατηρεί το Συριακό ΚΚ με το ΚΚΕ. Στις 29/1/2025 οι αρχές στη Δαμασκό ανακοίνωσαν τη διάλυση του Συριακού Κομμουνιστικού Κόμματος και την κατάσχεση των περιουσιακών στοιχείων του και κλιμάκωσαν τις διώξεις». [1]
Ποιος ήταν ο σύντροφος Μπαγκντάς;
Ο σ. Αμμάρ Μπαγκντάς διετέλεσε ΓΓ από το 2010 μέχρι και το τέλος της ζωής του. Ήταν γιος του ιδρυτή του Συριακού Κ. Κ. Χαλέντ Μπαγκντάς και Διδάκτωρ Οικονομικών Επιστημών του Κρατικού Πανεπιστημίου Λομονόσοφ της Μόσχας. Ήταν εκλεγμένος στο Συριακό κοινοβούλιο από το 2003 έως το 2024, όπου διετέλεσε επικεφαλής της Επιτροπής Οικονομικών Νόμων. Ως επαναστάτης διανοούμενος, ανέλυσε στη βάση του μαρξισμού-λενινισμού τη δομή και την ιστορία του λαού και της χώρας του στο πλαίσιο του παγκόσμιου γίγνεσθαι.
Στην εξορία, ο σ. Μπαγκντάς ανέλυσε ενδελεχώς τις κοινωνικές-ταξικές δυνάμεις, τους λόγους της ήττας, διάλυσης και κατοχής της χώρας του. Θεωρούσε αναγκαίο τον μετωπικό αγώνα των Σύρων κομμουνιστών στις συνθήκες του «αντιδραστικού μαύρου κύματος». Ο ίδιος και το κόμμα του υιοθέτησαν θέσεις λαϊκο-μετωπικές, πατριωτικές, αντιφασιστικές, εθνικοαπελευθερωτικές και διεθνιστικές, κατά της ιμπεριαλιστικής επέμβασης-εισβολής και των ντόπιων οργάνων της. Τηρουμένων των αναλογιών, ο Μπαγκντάς και οι σύντροφοί του συνεχίζουν την παράδοση της Γ’ Διεθνούς, του Α’ Γράμματος Ζαχαριάδη του 1940, του Λαϊκού Μετώπου τους στη Συρία του Γ’ΠΠ.
Ο σ. Μπαγκντάς θεωρούσε ότι σύμμαχοι στον ένοπλο αγώνα του λαού της Συρίας, είναι τρεις: Το Ιράν, η Ρωσία και η Χεζμπολάχ.
Είναι λοιπόν σαφές ότι οι θέσεις των Σύρων συντρόφων βρίσκονται σαφώς στον αντίποδα του ανορθολογικού μεταφυσικού ιδεολογήματος περί «ιμπεριαλιστικής πυραμίδας». Ιδεολογήμα το οποίο η γραφειοκρατική ηγεσία χειρίζεται με θράσος ως κριτήριο για να εξορκίζει και να χαρακτηρίζει κομμουνιστές και αγωνιστές, κόμματα και οργανώσεις με σαφή αντιιμπεριαλιστική μετωπική θεωρία και πρακτική ως δήθεν «οπορτουνιστές» και «αναθεωρητές».
Ο σ. Μπαγκντάς παρέμεινε στην Αθήνα για 8 μήνες, μέχρι και τον αιφνίδιο θάνατό του. Πέθανε πιστός στο επαναστατικό καθήκον, διωκόμενος από τον ιμπεριαλισμό του άξονα, σε έδαφος νατοϊκής χώρας, αφού είχε ήδη αιτηθεί άσυλο. Η χορήγηση ασύλου δεν του εξασφαλίστηκε ποτέ, παραμένοντας επί της ουσίας όμηρος των διεθνών συνθηκών, που είναι κομμένες και ραμμένες στα σχέδια των ιμπεριαλιστών.
Ο σ. Μπαγκντάς, ήταν μια ζωντανή πληροφοριακή βόμβα και ένας πόλος έλξης, ήταν ένας ηγέτης που θα μπορούσε να συνεγείρει και να συσπειρώσει ένα μαζικό μαχητικό αντιιμπεριαλιστικό κίνημα. Η οχτάμηνη ωστόσο παρουσία του συντρόφου στην Αθήνα και οι θέσεις του Συριακού ΚΚ δεν έτυχαν της απαιτούμενης προβολής. Είναι εύλογο λοιπόν, από αίσθημα συντροφικής και διεθνιστικής αλληλεγγύης, να εκφραστεί κι από την πλευρά μας η αγωνία για τη διαχείριση της παραμονής του συντρόφου Μπαγκντάς στην Αθήνα εκ μέρους της ηγεσίας του ΚΚΕ, με την οποία διατηρούσε στενές σχέσεις.
Τα ερωτήματα που έθεσε ο σ. Δημήτρης Πατέλης σε ανάρτησή του στο διαδίκτυο αυτό ακριβώς ήθελαν να αναδείξουν. Την αδυναμία αξιοποίησης εκ μέρους του ΚΚΕ ενός σημαίνοντος για την χώρα του κομμουνιστή στην ανάδειξη και προπαγάνδιση σημαντικότατων πτυχών, αλλά και αντιφάσεων του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα στη Συρία και στην ευρύτερη περιοχή της Δυτικής Ασίας. Το γεγονός ότι κάποιες διατυπώσεις στην εν λόγω ανάρτηση αξιοποιήθηκαν από «καλοθελητές» για τη «δολοφονία χαρακτήρα» του συντρόφου μας, ουδόλως δικαιολογούν την αδυναμία απάντησης στα θεμελιώδη θεωρητικά και πρακτικά ζητήματα ως προς τις θέσεις της ηγεσίας του ΚΚΕ περί «ιμπεριαλιστικής πυραμίδας», «ίσων αποστάσεων» κ.ά. που έχει θέσει ο ίδιος και η Επαν. Εν.
Οι κομμουνιστές, ακόμα και εάν διαφωνούν σε βάθος, ακόμα και εάν αντιπαρατίθενται δημόσια, επικεντρώνουν πάντα στην ουσία και στο περιεχόμενο της διαφωνίας, στην δημόσια, τίμια και ανοικτή ορθολογική ανταλλαγή επιστημονικών επιχειρημάτων και αντεπιχειρημάτων. Αντιθέτως, οι εκ του Περισσού γραφειοκράτες, σε μια κρίση αυτοκυριαρχίας, καταφεύγουν σε κατασυκοφάντηση προσώπου – «δολοφονία χαρακτήρα»[2]. Από πότε ο σ. Δ. Πατέλης είναι «γνωστός προβοκάτορας» και μάλιστα «σε διατεταγμένη υπηρεσία»; Μήπως όταν ήταν μέλος της ΚΝΕ και του ΚΚΕ; Όταν διέπρεπε ως υπότροφος του ΚΚΕ στις σπουδές του στην ΕΣΣΔ; Ή όταν συμπορευόταν από το 2019 έως τις αρχές του 2022 με το ΚΚΕ; Ας μην γελιόμαστε, για την νυν ηγεσία του ΚΚΕ ο σ. Δ. Πατέλης έγινε «γνωστός προβοκάτορας» και μάλιστα «σε διατεταγμένη υπηρεσία» όταν αποκάλυψε το αντιεπιστημονικό, αντιλενινιστικό ιδεολόγημα περί «ιμπεριαλιστικής πυραμίδας» και περί «ίσων αποστάσεων» και το ρόλο του ΚΚΕ στην αποδυνάμωση του συνεπούς αντιιμπεριαλιστικού αγώνα εν μέσω Γ’ΠΠ.
Οι προσωπικές επιθέσεις, ύβρεις, συκοφαντίες και χαρακτηρισμοί δεν έχουν σχέση με την πολεμική ρητορική, που πολλές φορές μπορεί να είναι και καλοδεχούμενη, δεν έχουν σχέση με ανάπτυξη επιχειρημάτων. Η απροκάλυπτη απάτη της προσφυγής στο ad hominem ψευδοεπιχείρημα, η συστηματική «δολοφονία χαρακτήρα» συνιστούν κατά τεκμήριο εγνωσμένες και δοκιμασμένες διεθνώς και διαχρονικά πρακτικές του βαθέως κράτους-παρακράτους.
Άραγε τέτοιες πρακτικές αρμόζουν σε ένα κόμμα το οποίο εμφανίζεται ως συνεχιστής της ηρωικής κομμουνιστικής μας παράδοσης; Η ασύστολη αναδρομική αναθεώρηση της ιστορίας του κόμματός μας, η εκτίμηση των Λαϊκών Μετώπων της Γ’ Διεθνούς και του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ κατ’ επέκταση ως «δεξιά στροφή», η συκοφάντηση συντρόφων που υποστηρίζουν αυτήν την παράδοση με τη στάμπα του «οπορτουνιστή», είναι αποτελέσματα μιας αδίστακτης αναθεώρησης του Μαρξισμού και της Λενινιστικής πολιτικής οικονομίας του ιμπεριαλισμού με τα ανορθολογικά δόγματα της «ιμπεριαλιστικής πυραμίδας» και των «ίσων αποστάσεων», που βγάζουν λάδι τον ιμπεριαλισμό, ενώ ξεπλένουν ακόμα και τα εγκλήματα των proxy ναζί λέγοντας πως «η Ουκρανία διεξάγει δίκαιο πόλεμο».
[1] Ανακοίνωση για τον αιφνίδιο θάνατο του συντρόφου Αμάρ Μπαγκντάς, ΓΓ της ΚΕ του Συριακού Κομμουνιστικού Κόμματος, 2025.7.13.
[2] Αθλιότητες με αφορμή τον θάνατο του σ. Μπαγκντάς.