Η κλιμάκωση του Γ’ ΠΠ στα μέτωπα της Ευρώπης και της Άπω Ανατολής και τα καθήκοντα του αντιιμπεριαλιστικού μετωπικού αγώνα.
Δ. Πατέλης, Συλλογικότητα αγώνα για την Επαναστατική Ενοποίηση της ανθρωπότητας (Ελλάδα). Αθήνα 10.6.2023
Αγαπητοί φίλοι, συναγωνιστές και σύντροφοι,
Η «Συλλογικότητα αγώνα για την Επαναστατική Ενοποίηση της Ανθρωπότητας» σας καλωσορίζει στην σημερινή μας εκδήλωση.
Απόψε είναι ιδιαίτερη η χαρά και η συγκίνησή μας, μιας και φιλοξενούμε εξαιρετικούς Κορεάτες συναγωνιστές και συντρόφους από το αδελφό Κόμμα της Λαϊκής Δημοκρατίας, με την αποφασιστική πρωτοβουλία και συμβολή του οποίου συγκροτήθηκε και αναπτύσσεται η Παγκόσμια Αντιιμπεριαλιστική Πλατφόρμα
Η «Επαναστατική Ενοποίηση», μαζί με τις συνεπείς προοδευτικές και επαναστατικές δυνάμεις του λαού μας, συντάσσεται ακλόνητα κάτω από το λάβαρο του διεθνιστικού αντιιμπεριαλισμού που μάχονται μέχρι την τελική νίκη! Τάσσεται επίσης αποφασιστικά στο πλευρό του Κορεατικού λαού και της πρωτοπορίας του, των αγαπητών συντρόφων του αδελφού Κόμματος της Λαϊκής Δημοκρατίας, που μας τιμούν σήμερα με την ενεργό παρουσία τους και στην Αθήνα.
Η συνδιοργάνωση αυτή και η συμμετοχή των συντρόφων μας εδώ δεν είναι τυχαία. Έρχεται να επιβεβαιώσει τα εκπληκτικά κοινά στοιχεία που εντοπίζει η στοιχειώδης μελέτη της ιστορίας των χωρών και των αγώνων των πολύπαθων λαών μας. Δύο λαών, που βρέθηκαν στο μάτι του ιμπεριαλιστικού κυκλώνα στις πιο κρίσιμες καμπές της ιστορίας, λόγω της επαναστατικής τους στάσης και εξ’ αιτίας της γαιοστρατηγικής τους θέσης: στην Κορεατική χερσόνησο και στο Νότιο άκρο της Βαλκανικής χερσονήσου, στο σταυροδρόμι ηπείρων, στρατηγικών οδών και επαναστατικών κυμάτων.
Εμείς δεν λησμονούμε την ιστορία μας. Το καλοκαίρι του 1950 οι ΗΠΑ -μέσω βάναυσης χειραγώγησης του ΟΗΕ- ηγήθηκαν στρατιωτικής εισβολής στην Κορεατική Χερσόνησο προκειμένου να καταστείλουν την εθνικοαπελευθερωτική και σοσιαλιστική επανάσταση του λαού με επικεφαλής τους κομμουνιστές στη Λ.Δ. Κορέας. Στην φονική ιμπεριαλιστική εισβολή πήραν μέρος 21 χώρες. Εναντίον του πολέμου τάχθηκαν οι κομμουνιστές-διεθνιστές, η ΕΣΣΔ, όλες οι πρώιμες σοσιαλιστικές χώρες και το σύνολο των αντιιμπεριαλιστικών και προοδευτικών δυνάμεων. Στην ιμπεριαλιστική αποστολή στάλθηκαν -κυρίως διά της βίας- 669 αξιωματικοί και υπαξιωματικοί και 9.586 οπλίτες (συνολικά 10.255) από την Ελλάδα. Στάλθηκαν επίσης, 7 αεροσκάφη και στη συνέχεια άλλα 2 για αναπλήρωση απωλειών. Οι απώλειες του στρατού, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, ήταν 183 νεκροί και 610 τραυματίες και οι απώλειες της αεροπορίας 12 νεκροί και 4 αεροσκάφη[1]. Βάσει άλλων μαρτυριών, οι νεκροί υπερέβαιναν τους 1.100[2].
Τον Μάιο του 1951 ξέσπασε στάση σε ένα απ’ τα αμερικανικά πλοία που μετέφεραν Έλληνες και Τούρκους στρατιώτες στην Κορέα. Οι στρατιώτες προσπάθησαν να επιτεθούν στους Αμερικανούς που αποτελούσαν το πλήρωμα του πλοίου. Στην καταστολή που ακολούθησε σκοτώθηκε και ο επικεφαλής Έλληνας ανθυπολοχαγός.
22.1.1951 εκτελέστηκαν οι Έλληνες διεθνιστές στρατιώτες, μέλη της ΕΠΟΝ,[3] Σταύρος Κασσάνδρας και Νίκος Πιτσίκας, επειδή αρνήθηκαν να πολεμήσουν εναντίον της επανάστασης του ηρωικού λαού της Κορέας, αρνήθηκαν να γίνουν όργανα της πολεμικής μηχανής του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ. 18.12.1950 το Έκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών τους καταδίκασε σε θάνατο, επί εσχάτη προδοσία. Με συνοπτικές διαδικασίες το αμερικανόδουλο αστικό κράτος τους εκτέλεσε.
Αρχές Φεβρουαρίου του 1951, 176 Έλληνες στρατιώτες προσχώρησαν στις γραμμές του Λαϊκού Στρατού της Κορέας!
Αυτές οι πληροφορίες δεν εγγράφονται στο επίσημο αφήγημα ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ν. Κορέας για τον πόλεμο, στην αστική ιστοριογραφία και στα ελεγχόμενα Μ.Μ.Ε.[4]
Τον Σεπτέμβριο του 1951, «οι Αμερικάνοι με βομβαρδιστικά αεροπλάνα κτύπησαν πισώπλατα το ελληνικό τάγμα για να το αναγκάσουν να πάρει μέρος στην επίθεση για κατάληψη του υψώματος Μπιγκ-Νόρι. Ύστερα από αυτό το έγκλημα που στοίχισε τη ζωή σε πολλούς Έλληνες φαντάρους, δύο διμοιρίες Ελλήνων εισόρμησαν την ίδια νύχτα στην έδρα του επιτελείου αμερικανικής μονάδας πυροβολικού και σκότωσαν και τραυμάτισαν 50 Αμερικάνους στρατιώτες και αξιωματικούς»[5].
Πως φτάσαμε όμως στην εμπλοκή της χώρας σε αυτόν τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο; Τι είναι αυτό που ώθησε τα παλικάρια στην αυτοθυσία; Για να γίνει αντιληπτός ο ηρωισμός αυτών των στρατιωτών: ο ελληνικός λαός πολεμούσε από το 1940. Μόλις 30.8.1949 είχε νικηθεί ο επαναστατικός κομμουνιστικός Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας, από τους Κατακτητές των ΗΠΑ και τους ντόπιους συνεργάτες τους, οι οποίοι πριν λίγα χρόνια ήταν κατά κύριο λόγο πιστοί συνεργάτες των ναζί κατακτητών. Δεκάδες χιλιάδες αγωνιστών συνελήφθησαν, φυλακίσθηκαν, βασανίστηκαν, εξορίστηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, ενώ χιλιάδες εκτελέστηκαν από το αντεπαναστατικό καθεστώς που κατηύθυναν οι ΗΠΑ. Το ΚΚΕ, αλλά και κάθε προοδευτική οργάνωση, βρίσκονταν σε καθεστώς παρανομίας και διώξεων. Για αυτούς τους λόγους, οι ηρωικές ενέργειες των 2 εκτελεσθέντων διεθνιστών, των 176 στρατιωτών που αυτομόλησαν από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και προσχώρησαν στον κορεατικό Λαϊκό Στρατό ως μαχητές υπέρ της επανάστασης, αλλά και αυτών που εξεγέρθηκαν κατά του στρατού των ΗΠΑ, πραγματοποιήθηκαν αυθόρμητα, με πρακτικά ανύπαρκτο -ιδιαίτερα εκεί- τον μηχανισμό του ΚΚΕ μετά την φονική καταστολή του.
Τον πόλεμο αυτό η τάξη του κεφαλαίου τον κέρδισε χάρη στην ξένη εισβολή-επέμβαση με τις παραπάνω δυνάμεις που συσπείρωσε, σε μιαν άκρως δυσμενή για το επαναστατικό κίνημα της χώρας διεθνή συγκυρία. Το καθεστώς κατοχής με τις Αμερικανο-ΝΑΤΟϊκές βάσεις και ο ασφυκτικός Ευρωατλαντικός έλεγχος των βασικών δομών και λειτουργιών της χώρας έλκουν την καταγωγή τους από αυτά τα κληροδοτήματα.
Πανομοιότυπη με αυτή της Ελλάδας είναι και η νεότερη ιστορία της Κορέας. Οι συνεργάτες των Ιαπώνων ιμπεριαλιστών κατακτητών, έγιναν αίφνης όργανα του νέου κατακτητή, του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ.
Τα εκατομμύρια των Κορεατών που θυσιάστηκαν στον αγώνα[6], έχουν γράψει μία από τις πιο λαμπρές σελίδες της παγκόσμιας ιστορίας της αντίστασης των λαών. Επίσης δεν πρέπει να λησμονούμε τις εκατοντάδες χιλιάδες ανήλικα κορίτσια και γυναίκες της Κορέας, που απήχθησαν και υποδουλώθηκαν προς σεξουαλική εκμετάλλευση από τον στρατό της ιμπεριαλιστικής Ιαπωνίας ως «γυναίκες ανακούφισης» με όρους γενοκτονίας[7]…
Πανομοιότυπες είναι στις δύο χώρες οι μέθοδοι χειραγώγησης και καταστολής, τα καθεστώτα μαριονέτες του ιμπεριαλισμού σε καθεστώς κατοχής και ο φονικός ρόλος των Αμερικανικών Στρατιωτικών Βάσεων[8].
Η δική μας επανάσταση ηττήθηκε. Ωστόσο, οι κομμουνιστές, με την αυτοθυσία των μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, παρά την στρατιωτική ήττα τους από τις συντριπτικά υπέρτερες δυνάμεις του ιμπεριαλισμού, κατάφεραν να καθυστερήσουν στρατεύματα του εχθρού από την εμπλοκή τους στον πόλεμο κατά των επαναστάσεων των αδελφών λαών της Κορέας και της Κίνας και να τους καταφέρουν σημαντικά πλήγματα. Με αυτό τον τρόπο, εκ των πραγμάτων, και χωρίς να το συνειδητοποιούν, ως συνιστώσα των παγκόσμιων επαναστατικών δυνάμεων, συνέβαλλαν στην νίκη των εκεί επαναστάσεων και στην εδραίωση της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Κορέας (που υφίσταται από το 1945) και της Λ.Δ. Κίνας (1949)[9].
Αυτά τα ιστορικά γεγονότα έχουν ιδιαίτερη σημασία στη σημερινή συγκυρία. Το 2022 ξεκίνησε η Ειδική Πολεμική Επιχείρηση στην Ουκρανία, ενώ η κλιμακούμενη ένταση δείχνει ότι το 2023 είναι πολύ μεγάλες οι πιθανότητες να ξεσπάσουν με σφοδρότητα -όπως κατέδειξε τεκμηριωμένα στην εισήγησή του ο σ. Στεφάν- νέα στρατηγικής σημασίας μέτωπα του εν εξελίξει Παγκοσμίου Πολέμου στη Νότια Κορέα και την Ταϊβάν.
Τα προανασφερθέντα ιστορικά γεγονότα μαρτυρούν τόσο τις ομοιότητες που παρουσιάζουν η ιστορία και οι ηρωικοί αγώνες των λαών Ελλάδας και Κορέας, όσο και τους αδελφικούς διεθνιστικούς δεσμούς μεταξύ των επαναστατικών δυνάμεων των χωρών μας. Οφείλουμε λοιπόν να διαφυλάξουμε και να αναπτύξουμε αυτούς τους δεσμούς, ιδιαίτερα στην κρίσιμη αυτή φάση κλιμάκωσης του Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου, με τις πολεμικές επιχειρήσεις που διεξάγει ο άξονας ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ στην Ουκρανία (όπου εμπλέκονται πάνω από 55 χώρες) και την εκρηκτική κατάσταση στα μέτωπα της Κορεατικής Χερσονήσου και της Ταιβάν.
Ο πόλεμος αυτός είναι μονοσήμαντα ιμπεριαλιστικός, νεοαποικιοκρατικός, ληστρικός και σαφώς άδικος εκ μέρους του επιτιθέμενου άξονα με επικεφαλής τις ΗΠΑ. Το αποτρόπαιο αυτού του πολέμου σηματοδοτείται και από το γεγονός, ότι ο άξονας αυτός αναβιώνει, εργαλειοποιεί, καθαγιάζει, δοξάζει και ενισχύει με κάθε τρόπο και μέσο τον ναζισμό-φασισμό (στην Ουκρανία και αλλού) για να επιτύχει τους φονικούς και καταστροφικούς του σκοπούς. Το ακριβώς αντίθετο ισχύει εκ των πραγμάτων για το στρατόπεδο που συγκροτείται και συσπειρώνεται από τις δυνάμεις που αμύνονται και αναγκάζονται να αντεπιτίθενται στον άξονα: είναι ένας πόλεμος αντίστασης, ένας πόλεμος αντιιμπεριαλιστικός, αντιαποικιοκρατικός και σαφώς δίκαιος.
Στα ήδη αισθητά αποτελέσματα αυτού του πολέμου, εκτός από την μαζική καταστροφή Αμερικανικών και γενικότερα ΝΑΤΟικών οπλικών συστημάτων και υλικών, εκτός από την εξόντωση ενόπλων δυνάμεων που μάχονται στην υπηρεσία του επιτιθέμενου άξονα, συνεπιφέρει και άλλα εξαιρετικής σημασίας αποτελέσματα στα οικονομικά, πολιτικά, στρατιωτικά και διπλωματικά μέτωπα.
Ο ραγδαίος εκτοπισμός του δολαρίου ΗΠΑ και του ευρώ από τη θέση και τον ρόλο του παγκοσμίου χρήματος και των διεθνών αποθεματικών νομισμάτων, σηματοδοτεί τις τεράστιες αλλαγές που λαμβάνουν χώρα στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα: για πρώτη φορά στην ιστορία της κεφαλαιοκρατίας υπονομεύεται ο οικονομικός μηχανισμός παρασιτισμού της χρηματιστικής ολιγαρχίας του ιμπεριαλισμού, το σύστημα απόσπασης υπεραξίας σε περιφερειακή και παγκόσμια κλίμακα, μέσω της άντλησης μονοπωλιακών υπερκερδών από όλους τους υπόλοιπους λαούς. Ένας μηχανισμός που λειτουργεί εν πολλοίς μέσω της επιβολής δια του παγκόσμιου νομίσματος ενός ιδιότυπου συστήματος επιφόρτισης των άλλων χωρών π.χ. με το κόστος του δημοσιονομικού ελλείμματος των ΗΠΑ (του πλέον υπερχρεωμένου στην ιστορία κρατικού μορφώματος), μέσω της αυθαίρετης (έντυπης ή ψηφιακής) έκδοσης νομίσματος, δηλαδή, με την επιβολή ενός ιδιότυπου «φόρου υποτέλειας» στους λαούς του πλανήτη[10].
Οι αλλαγές αυτές συνδέονται και με ραγδαίες πολιτικές και διπλωματικές μετατοπίσεις. Με την καταλυτική συμβολή π.χ. της Λ.Δ. Κίνας και της Ρωσίας, επέρχονται ειρηνευτικές διευθετήσεις και ειρηνευτικές διαδικασίες μεταξύ χωρών με προαιώνιες συρράξεις, μεθοδευμένες από την αποικιοκρατία και τον ιμπεριαλισμό, στη βάση της αρχής του «διαίρει και βασίλευε», μέσω αιματηρών υποδαυλίσεων εθνικού, φυλετικού, θρησκευτικού και πολιτισμικού μίσους. Αυτό παρατηρείται με την ειρήνευση μεταξύ Σαουδικής Αραβίας και Ιράν (άρα και Υεμένης), με την αναγνώριση της νόμιμης κυβέρνησης της Συρίας και την επανένταξή της στην αραβική και ισλαμική κοινότητα, με την προσέγγιση Ιράκ-Ιράν αλλά και Ινδίας, Πακιστάν και Κίνας κ.ο.κ. Αυτά όλα συνεπάγονται ταχεία εκδίωξη των ΗΠΑ από την περιοχή και συρρίκνωση-ακύρωση της θέσης και του ρόλου του ρατσιστικού κράτους-τρομοκράτη, του σιωνιστικού Ισραήλ.
Οι οικονομικές, πολιτικές και διπλωματικές αλλαγές συνοδεύονται και από στρατιωτικές προσεγγίσεις, συνεργασίες και συμμαχίες. Γεγονότα που σηματοδοτούν και προωθούν την παταγώδη αποτυχία του υπό τις ΗΠΑ ιμπεριαλιστικού στρατοπέδου να εδραιώσει την παρουσία και τον έλεγχό του στην Μέση Ανατολή, στην Κεντρική Ασία, στην Άπω Ανατολή, στη Λατινική Αμερική και στην Αφρική.
Υπό το πρίσμα αυτών των αλλαγών κλιμακώνεται άρδην και η ένταση στην περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού και ιδιαίτερα στα οργανικά αλληλένδετα μέτωπα-πεδία της Κορεατικής Χερσονήσου και της Ταιβάν, όπως μας εξήγησε ο σ. Στεφάν. Αμφότερα αυτά τα μέτωπα είναι αλληλένδετα μεταξύ τους, αλλά και με αυτά της Ανατολικής Ευρώπης, όχι μόνο γεωγραφικά, αλλά και ιστορικά. Εδώ αρκεί να επισημάνουμε ότι οι προαναφερθείσες τεκτονικές μετατοπίσεις ισχύος, αναδεικνύουν αμφισβητήσεις κληροδοτημάτων που προέκυψαν από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, από τον «Ψυχρό Πόλεμο» και από τις διαδικασίες αντεπανάστασης και διάλυσης της ΕΣΣΔ και του στρατοπέδου του πρώιμου σοσιαλισμού στην Ευρώπη.
Η σύρραξη στην Ουκρανία σηματοδοτεί τον τερματισμό της κλιμάκωσης της καθυπόταξης από τον ιμπεριαλισμό και του περαιτέρω κατακερματισμού συνολικά του μετασοβιετικού χώρου, με κύριο στόχο-λεία πλέον την Ρωσική Ομοσπονδία, δηλαδή, το μόνο μόρφωμα που μπορεί να διαδραματίσει ρόλο επανενοποίησης και πόλου έλξης αυτού του χώρου.
Η σύρραξη στην Κορεατική χερσόνησο είναι συνυφασμένη με φαινόμενα τα οποία εξηγούνται με τις μεγαλοφυείς ανακαλύψεις του Β.Ι. Λένιν για τον ιμπεριαλισμό, ως ανώτατο στάδιο της κεφαλαιοκρατίας και για τον «ασθενή κρίκο» του παγκόσμιου συστήματος, στον οποίο αυξάνονται οι πιθανότητες ξεσπάσματος επαναστατικής κατάστασης, που μπορεί να οδηγήσει σε νικηφόρο επανάσταση[11]. Η σύρραξη αυτή συνιστά ένα πόλεμο λαϊκό και εθνικοαπελευθερωτικό, ένα πόλεμο επανενοποίησης του ηρωικού κορεατικού έθνους, απελευθέρωσης από την βάναυση ιμπεριαλιστική εισβολή-κατοχή των ΗΠΑ, που ήλθε να διαδεχθεί την βάναυση ιμπεριαλιστική κατοχή της ιαπωνικής μιλιταριστικής μοναρχίας. Δεδομένης της νικηφόρου σοσιαλιστικής επανάστασης και οικοδόμησης στη Β. Κορέα και της γειτνίασής της με την Λ.Δ. Κίνας, το εθνικοαπελευθερωτικό στάδιο, που θα περιλαμβάνει και αντιφασιστικά καθήκοντα εκδημοκρατισμού της κοινωνίας και αναδιάρθρωσης της οικονομίας με όρους λαϊκής κυριαρχίας -κατά τα φαινόμενα- θα είναι μάλλον βραχύ σε χρόνο, οργανικά συνδεδεμένο με το σοσιαλιστικό στάδιο, σε μια ενιαία επαναστατική διαδικασία[12].
Εξαιρετική σημασία για την νικηφόρο έκβαση του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα και της σοσιαλιστικής επανάστασης στο σύνολο της Κορεατικής χερσονήσου, θα έχει η διεθνής αντιιμπεριαλιστική στήριξη, η διεθνιστική αλληλεγγύη με όλα τα μέσα και τους τρόπους και σε όλα τα επίπεδα. Θα πρέπει οι αντιιμπεριαλιστικές δυνάμεις να συμβάλλουν στην αποδυνάμωση και στην αποτροπή κάθε εγκληματικού αντεπαναστατικού εγχειρήματος του ιμπεριαλισμού. Φυσικά απέναντι στην τριμερή ιμπεριαλιστική συμμαχία ΗΠΑ-Ιαπωνίας-Ν. Κορέας-Αυστραλίας και γενικότερα επέκτασης του ΝΑΤΟ στον Ινδο-Ειρηνικό που μεθοδεύουν οι ΗΠΑ, αποφασιστική θα είναι η συμβολή της συνεργασίας-συμμαχίας σε όλα τα πεδία μεταξύ Λ.Δ. Κίνας, Β. Κορέας, Ρωσίας και όλων των δυνάμεων που τείνουν να συμπαραταχθούν με αυτές.
Παρόμοια χαρακτηριστικά -τηρουμένων των αναλογιών και της κλίμακας- (εθνικοαπελευθερωτικά, επανενοποίησης του έθνους, αντιιμπεριαλιστικά κ.λπ.) έχει και η σύρραξη στο μέτωπο-πεδίο της Ταϊβάν, με το επαναστατικό δυναμικό που και αυτή κυοφορεί.
Δεδομένων των προαναφερθέντων, οι σκοποί της Παγκόσμιας Αντιιμπεριαλιστικής Πλατφόρμας αποκτούν στρατηγική σημασία για το επαναστατικό κίνημα της εποχής. Σήμερα γίνεται πιο αναγκαία από ποτέ η δημιουργία, η ανάπτυξη, ο συντονισμός και η οργάνωση των αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων του κόσμου σε νικηφόρο μετωπικό αγώνα σε όλα τα επίπεδα, σε όλες τις χώρες, σε όλες τις ηπείρους. Ιδιαίτερα εκεί που κτυπά πιο έντονα η καρδιά του επαναστατικού κινήματος. Η ήττα του επιτιθέμενου άξονα υπό τις ΗΠΑ, είναι όρος για την ίδια την επιβίωση της ανθρωπότητας, άρα και για τις νίκες του επαναστατικού κινήματος. Για αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία το εγχείρημα της ίδρυσης και ανάπτυξης του «Αντιιμπεριαλιστικού Συντονισμού για την Ήττα του ΝΑΤΟ» στην Ελλάδα.
Η ήττα του ιμπεριαλισμού σε αυτή την αναμέτρηση ζωής ή θανάτου, προϋποθέτει την αποκάλυψη και την συντριβή του εσωτερικού εχθρού, του οπορτουνισμού (της εκ των πραγμάτων πρακτόρευσης των σκοπών του ιμπεριαλισμού στις γραμμές του επαναστατικού κινήματος) και του αναθεωρητισμού, του εκφυλισμού της επαναστατικής θεωρίας και μεθοδολογίας σε αστικά-αντιδραστικά ιδεολογήματα (που συχνά εμφανίζονται με «επαναστατικό» προσωπείο και δημαγωγική «αριστερίστικη» ρητορική), που αποπροσανατολίζουν, διασπούν, υπονομεύουν και τελικά ακυρώνουν το επαναστατικό κίνημα, απορρίπτοντας τον υπαρκτό πρώιμο σοσιαλισμό και αντιιμπεριαλισμό, ακυρώνοντας κάθε νικηφόρο διαλεκτική σχέση επαναστατικής θεωρίας και πράξης, στρατηγικής και τακτικής[13].
Οι προοδευτικοί άνθρωποι του πλανήτη μας, καλούνται σήμερα να αναλογιστούν τι επιπτώσεις μπορεί να έχει τυχόν νίκη του υπό τις ΗΠΑ επιτιθέμενου ιμπεριαλιστικού άξονα, όχι μόνο για το επαναστατικό κίνημα, αλλά και για την ίδια την επιβίωση της ανθρωπότητας. Μόνο με τον υποδειγματικό, πρωτοπόρο και καθοδηγητικό ρόλο των επαναστατικών κομμουνιστικών δυνάμεων μπορεί να έχει βάσεις και μέλλον ο μετωπικός αντιιμπεριαλιστικός αγώνας, μόνο η προοπτική της σοσιαλιστικής επανάστασης μπορεί να προσδώσει στρατηγικό βάθος και νικηφόρο πνοή στον αντιιμπεριαλισμό και στον αντιφασισμό.
Η αυτοθυσία των 2 εκτελεσθέντων ηρώων μας και η συστράτευση των 176 Ελλήνων διεθνιστών με τις επαναστατικές δυνάμεις της Λ.Δ. Κορέας το 1951, επισφράγισαν τις απαρχές των διεθνιστικών δεσμών μεταξύ των λαών μας. Δείχνουν τον δρόμο για την εδραίωση και ανάπτυξη του επαναστατικού διεθνισμού και του αντιιμπεριαλισμού της εποχής μας σε παγκόσμια κλίμακα.
Βάσει των στρατηγικών σκοπών μας, ορίζουμε και την τακτική μας, ιεραρχούμε τις προτεραιότητες του αγώνα, αντιλαμβανόμαστε ποιος είναι ο κύριος εχθρός και ποιοι οι στρατηγικοί και τακτικοί μας σύμμαχοι στον μετωπικό αγώνα με στρατηγικό βάθος και νικηφόρο προοπτική. Η συντριβή του υπό τις ΗΠΑ Ευρωατλαντικού άξονα σε όλα τα μέτωπα είναι αρχικός κοινός μας στόχος, μιας και συνιστά αναγκαίο όρο για την επιβίωση της ανθρωπότητας και για την επαναστατική προοπτική των λαών.
Έξω οι βάσεις του θανάτου!
Έξω από τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ!
Συντριβή του Ευρωατλαντικού άξονα σε όλα τα μέτωπα!
Ζήτω ο αγώνας των λαών της Κορέας και της Κίνας για την επανενοποίηση του έθνους και τον σοσιαλισμό!
Ζήτω ο παγκόσμιος αντιιμπεριαλιστικός αγώνας και η διεθνιστική αλληλεγγύη!
Αγώνας μέχρι την τελική νίκη!
***
[1] Η ιμπεριαλιστική επέμβαση στην Κορέα και η Ελλάδα, Ριζοσπάστης 2.7.2000, https://www.rizospastis.gr/story.do?id=335886
[2] Εθελοντές… με το ζόρι, Ριζοσπάστης 9.5.1999 https://www.rizospastis.gr/story.do?id=3771554
[3] Η Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση Νέων ήταν οργάνωση νέων που ιδρύθηκε κατά τη διάρκεια της Κατοχής, στις 23 Φεβρουαρίου 1943 και ήταν μέλος του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ).
[4] Βλ. UNITED NATIONS ARMY. GREEK EXPEDITIONARY FORCE IN KOREA, https://historywarmuseum.gr/korean-war/
[5] Ομιλία στο βήμα του συνεδρίου των λαών για την ειρήνη στη Βιέννη του Πέτρου Κόκκαλη. Βλ. Η επέμβαση στο “σφαγείο” της Κορέας, Ριζοσπάστης 20.4.1997 https://www.rizospastis.gr/story.do?id=3639799
[6] Ο αριθμός των θυμάτων του πολέμου δεν είναι ακόμη επακριβώς γνωστός. Κατά τις πλέον μετριοπαθείς εκτιμήσεις, οι νεκροί (συμπεριλαμβανομένων των αμάχων) ανέρχονται σε περίπου 5 εκατομμύρια. Οι συνολικές απώλειες σε νεκρούς στο Νότο κυμαίνονται από 1.271 εκατομμύρια έως 1.818 εκατομμύρια, ενώ στο Βορρά οι απώλειες κυμαίνονται από 1.858 εκατομμύρια έως 3.822 εκατομμύρια. Ο κινεζικός στρατός, σύμφωνα με τις επίσημες στατιστικές, έχασε 390.000 ανθρώπους, ενώ ανεξάρτητες εκτιμήσεις κάνουν λόγο για σχεδόν ένα εκατομμύριο. Οι απώλειες των ΗΠΑ ήταν 54,2 χιλιάδες άτομα και της ΕΣΣΔ από 200 έως 500 άτομα. Οι συνολικές απώλειες των αεροπορικών δυνάμεων των μερών ανήλθαν σε περισσότερα από 3 χιλιάδες αεροπλάνα των δυνάμεων του ΟΗΕ και περίπου 900 αεροπλάνα των αεροπορικών δυνάμεων της Λ.Δ. Κίνας, της Λ.Δ. Κορέας και της ΕΣΣΔ. https://tass.ru/info/2068947
[7] Huang, Hua-Lun. The Missing Girls and Women of China, Hong Kong and Taiwan: A Sociological Study of Infanticide, Forced Prostitution, Political Imprisonment, “Ghost Brides,” Runaways and Thrownaways, 1900–2000s, 2012, p. 206: “Although Ianfu came from all regions or countries annexed or occupied by Japan before 1945, most of them were Chinese or Korean. Researchers at the Research Center of the Chinese Comfort Women Issue of Shanghai Normal University estimate that the total number of comfort women at 360,000 to 410,000.”
Πρόκειται για έγκλημα το οποίο αποσιωπούν ή αρνούνται οι αρχές της σημερινής Ιαπωνίας και του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού. Ωστόσο, οι σύντροφοί μας από το αδελφό Κόμμα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας, σε 24-ωρη βάση τηρούν εδώ και χρόνια μια αδιάλειπτη οργανωμένη διαμαρτυρία σε 2 κομβικά σημεία της Σεούλ: την πρεσβεία του νυν κατακτητή, των ΗΠΑ και το παγκοσμίως γνωστό μνημείο-σύμβολο του εγκλήματος κατά των γυναικών της Κορέας, μπροστά από την πρεσβεία του προηγούμενου κατακτητή, της Ιαπωνίας. Με αυτή τους την ενέργεια, μέρα-νύχτα, παρά τους κινδύνους καταστολής και προβοκατόρικων επιθέσεων νοσταλγών των συνεργατών του κατακτητή, οι σύντροφοί μας διαπαιδαγωγούν τον λαό, καλώντας τον σε εγρήγορση, υπενθυμίζοντας την συνέχεια του αντιιμπεριαλιστικού και επαναστατικού αγώνα αξιοπρέπειας.
[8] Άλλωστε, οι ένοπλοι εγκληματίες των ΗΠΑ, έχοντας διαπρέψει στην καταστολή του ελληνικού ένοπλου επαναστατικού κινήματος -όπως ο επικεφαλής της «Κοινής Στρατιωτικής Συμβουλευτικής Ομάδας των ΗΠΑ» και εκτελεστής του «Δόγματος Τρούμαν», ο διαβόητος στρατηγός James Alward Van Fleet- εστάλησαν στην Κορέα για να συνεχίσουν τις θηριωδίες τους.
[9] Η Παρισινή Κομμούνα κράτησε 72 ημέρες. Η ΕΣΣΔ – 72 χρόνια. Η Λ.Δ. Κορέας μετρά ήδη 78 χρόνια και η Λ.Δ. Κίνας – 74. Ωστόσο, κάποιοι «κομμουνιστές» αρέσκονται να αγνοούν και να καθυβρίζουν αυτές και άλλες χώρες του πρώιμου σοσιαλισμού. Αποκηρύσσουν λοιπόν μετά βδελυγμίας και απαξιωτικά τον υπαρκτό πρώιμο σοσιαλισμό, καταδεικνύοντας ότι δεν έχουν την παραμικρή σχέση όχι μόνο με τον κομμουνιστικό διεθνισμό, αλλά και με τον στοιχειώδη σεβασμό στον άθλο αυτών των λαών, οι οποίοι σε πρωτόγνωρες συνθήκες με τρομακτικές δυσκολίες, με αυταπάρνηση και ασύλληπτες θυσίες έφεραν σε πέρας ένδοξες νικηφόρες επαναστάσεις και συνεχίζουν ακάθεκτοι την πορεία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης προς όφελος δισεκατομμυρίων ανθρώπων.
[10] Με αυτές τις ραγδαίες εξελίξεις που δρομολόγησε ο εν εξελίξει πόλεμος, καταρρίπτονται άρδην οι ανοησίες που διακινούν κάποιοι αναθεωρητές «μαρξιστές», ανοησίες χειρότερες από τα μονεταριστικά αστικά ιδεολογήματα, που βλέπουν το νόμισμα ως δήθεν συμβασιοκρατικής ισχύος τεχνικό-λογιστικό μέσο, ως μετρική μονάδα, δήθεν ουδέτερη, αδιάφορη και άσχετη με το οικονομικό και κοινωνικό της περιεχόμενο. Ανοησίες που αγνοούν την θέση και το ρόλο του χρήματος στη δομή και τις λειτουργίες του παγκόσμιας εμβέλειας πλέγματος του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής στο στάδιο του ιμπεριαλισμού, με όρους πλανητικών διαστάσεων υπερεκμετάλλευσης και επιβολής σχέσεων κυριαρχίας και υποταγής. Βάσει της μαρξιστικής επιστήμης της πολιτικής οικονομίας, το νόμισμα είναι θεμελιώδης σχέση παραγωγής. Όποιος ισχυρίζεται το αντίθετο, θα όφειλε τουλάχιστον να μην έχει το θράσος να δηλώνει μαρξιστής.
[11] Όσοι διαστρεβλώνουν κατάφορα ή/και αρνούνται αυτά τα θεμελιώδη κεκτημένα της μαρξιστικής επιστήμης, προσφέρουν ανεκτίμητες υπηρεσίες στον επιτιθέμενο σήμερα ιμπεριαλιστικό άξονα υπό τις ΗΠΑ και στις δυνάμεις της παγκόσμιας αντεπανάστασης, διότι αποσυνδέουν τα φαινόμενα του ιμπεριαλισμού από τις επαναστατικές διαδικασίες του σοσιαλισμού και του αντιιμπεριαλισμού. Αποκόπτουν την επαναστατική προοπτική από τους συγκεκριμένους ιστορικούς όρους της παγκόσμιας ταξικής πάλης, από τους όρους ξεσπάσματος επαναστατικών καταστάσεων στους «ασθενείς κρίκους» του παγκόσμιου συστήματος, μετατρέποντας έτσι την επανάσταση σε κενή περιεχομένου φραστική υπεκφυγή απ’ τον πραγματικό ταξικό αγώνα, σε απλή φλυαρία.
[12] Κάποιοι στο άκουσμα παρόμοιων μαρξιστικών-λενινιστικών εκτιμήσεων περί της οργανικής σύνδεσης του εθνικοαπελευθερωτικού και αντιιμπεριαλιστικού πολέμου με την σοσιαλιστική επανάσταση, σπεύδουν να μας χαρακτηρίσουν «πολεμοχαρείς» και «πολεμοκάπηλους» εκκινώντας από θέσεις αφηρημένου φιλειρηνισμού-πασιφισμού. Οι επαναστάτες, οι κομμουνιστές, είναι φορείς της πλέον ιστορικά συγκεκριμένης, βαθιά ανθρωπιστικής επιστημονικής κοσμοθεώρησης. Ωστόσο, για τους λαούς των χωρών «ασθενών κρίκων», στους οποίους ο ιμπεριαλισμός επιβάλλει την κυριαρχία του με αιματοχυσίες και γενοκτονίες, η αντίσταση και ο αντιιμπεριαλιστικός πόλεμος γίνεται εκ των πραγμάτων μοναδική επιλογή επιβίωσης. Αρκεί να οργανωθεί με τους βέλτιστους αντικειμενικούς και υποκειμενικούς όρους, να είναι στρατηγικά και τακτικά σχεδιασμένος, τάχιστος και νικηφόρος. Πνοή νίκης μπορεί να δώσει σε αυτό τον αγώνα η σοσιαλιστική επαναστατική προοπτική, οι επαναστατικές παραδόσεις. Ωστόσο, νικηφόρος αγώνας με το βλέμμα στραμμένο σε εκδοχές εξιδανίκευσης κάποιου «ένδοξου» παρελθόντος δεν μπορεί να διεξαχθεί στην εποχή μας.
[13] Αυτό το τοξικό πλέγμα οπορτουνισμού-αναθεωρητισμού, συνιστά σήμερα στρατηγικής σημασίας δύναμη κρούσης του ιμπεριαλισμού και της αντεπανάστασης, παίζει σήμερα απροκάλυπτα τον ρόλο οργανικής συνιστώσας της μαύρης αντίδρασης. Οφείλουμε λοιπόν να αποκαλύπτουμε αυτόν τον υπονομευτικό του ρόλο και την συστηματική διασπαστική-διαλυτική του δράση σε εθνικό και σε διεθνές-παγκόσμιο επίπεδο. Αυτό το τοξικό πλέγμα υπονομεύει εκ θεμελίων θεωρητικά και πρακτικά, ηθικοπολιτικά και οργανωτικά την συγκρότηση, την συνοχή και την μαχητική αποτελεσματικότητα στις γραμμές του κινήματος, στις εμπροσθοφυλακές και στα μετόπισθεν των πεδίων των μαχών, τη στιγμή που είναι πιο αναγκαία από ποτέ η ισχύς στην ενότητα, η ακλόνητη πίστη στη νίκη μας και η αποτελεσματικότητα. Η αποκάλυψη της χυδαίας του απάτης και του υπονομευτικού του ρόλου, η ηθικοπολιτική, θεωρητική και ιδεολογική συντριβή του είναι επιτακτικό καθήκον των συνεπών παγκόσμιων αντιιμπεριαλιστικών και κομμουνιστικών δυνάμεων.